Δ.Μάντζος: “Ξεχνά ο κύριος Πρωθυπουργός αν ψήφιζε όλη η Βουλή όπως ψήφισε εκείνος το 2010 θα ψηφίζαμε Προϋπολογισμό σε δραχμές, όχι σε ευρώ.”

Παρέμβαση Δ. Μάντζου, Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής στην ολομέλεια της Βουλής

Κύριε Πρόεδρε, ευχαριστώ πολύ.

Κατ’ αρχάς, επειδή έχει περάσει πάρα πολύ η ώρα και ούτως ή άλλως, έχει καθυστερήσει πολύ η έναρξη του καταλόγου των ομιλητών, επιφυλασσόμαστε προφανέστατα στις ομιλίες του πλήθους των Βουλευτών μας που έχουν εγγραφεί, να εκθέσουμε τις απόψεις μας σε σχέση με το σχέδιο νόμου αλλά και την τροπολογία.

Θα αρκεστώ, βέβαια, στο σημείο αυτό να πω ότι η τροπολογία για τους εργαζόμενους μετανάστες είναι αναγκαία, είναι σε θετική κατεύθυνση, αλλά έχει αργήσει πάρα πολύ. Είναι μια τροπολογία που, επειδή ακριβώς έρχεται με αυτή τη μεγάλη καθυστέρηση, ουσιαστικά συνιστά ομολογία της αποτυχίας της μεταναστευτικής πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας επί μια ολόκληρη πενταετία σχεδόν. Διότι δεν συνάπτονται και δεν εφαρμόζονται διακρατικές συμφωνίες. Υπάρχει ιδιαίτερο πρόβλημα στη λειτουργία των προξενικών αρχών ανά τον κόσμο σε σχέση με αυτές τις συμφωνίες. Υπάρχει, πράγματι, εξαιρετική δυσκολία εύρεσης εργατικού προσωπικού για ένα πλήθος εργασιών, όπως σωστά είπατε. Δεν είναι μόνο οι εργάτες γης.

Άρα, αυτή τη δυσκολία πολύ απλά τόσα χρόνια τη βάζετε κάτω από το χαλί της συντηρητικής ιδεοληψίας, που σας κάνει να κλείνετε τα μάτια στη γραφειοκρατία που υπάρχει, τη διοικητική δυστοκία στη λειτουργία των αποκεντρωμένων διοικήσεων για πολλές δεκάδες χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες εκκρεμών αιτήσεων. Και είναι μια ιδεοληψία που σας κάνει αυτή τη στιγμή να βρίσκεστε σε μια ιδιαίτερα δύσκολη -όχι απλώς αμήχανη, αλλά ιδιαίτερα δύσκολη, για εσάς- θέση να εξηγείτε στο δικό σας κομματικό ακροατήριο τι ακριβώς εισηγείστε.

Για αυτή την τροπολογία, δε, πρέπει να εκφράσω και την έκπληξή μας, διότι πράγματι, εδώ προσήλθαμε έτοιμοι να δούμε ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών άκρας δεξιάς. Και προ πολλών λεπτών, όταν ζήτησα να παρέμβω, αυτό το οποίο παρακολουθήσαμε και πρέπει να το επισημάνω, είναι τελικά ένας διαγωνισμός ποιος είναι πιο πολύ ΠΑΣΟΚ, ποιος είναι πιο καλό ΠΑΣΟΚ τελικά ανάμεσα σε εσάς και τον κ. Βελόπουλο.

Να σας πληροφορήσω, λοιπόν, ότι και οι δύο, όπως σωστά ειπώθηκε, ψηφίσατε το πρώτο μνημόνιο.

Η μόνη διαφορά -και πραγματική διαφορά- ανάμεσά σας είναι ότι ο κ. Γεωργιάδης χθες χειροκρότησε τον κ. Μητσοτάκη, τον Πρωθυπουργό της χώρας, όταν από αυτό εδώ το βήμα είπε ότι το μνημόνιο αυτό που ψηφίσατε, κύριε Γεωργιάδη, το έφερε το ΠΑΣΟΚ με τη δική του πολιτική. Δεν πρόλαβα να δω αν η κ. Ντόρα Μπακογιάννη χειροκρότησε όπως εσείς. Δεν πρόλαβα να δω αν το μισό Υπουργικό Συμβούλιο, που καθόταν σε αυτά τα έδρανα, το οποίο ήταν στο ΠΑΣΟΚ το 2010 και δήθεν χρεοκόπησε τη χώρα, ήταν εκεί για να χειροκροτήσει τον κύριο Πρωθυπουργό, όταν είπε ό,τι είπε.

Είναι πολύ θλιβερό να ξεχνά ο κύριος Πρωθυπουργός και η Νέα Δημοκρατία ότι, αν ψήφιζε όλη η Βουλή όπως ψήφισε εκείνος και το κόμμα του το 2010, χθες θα ψηφίζαμε Προϋπολογισμό σε δραχμές, όχι σε ευρώ. Και είναι θλιβερό και πολύ λυπηρό, πάντως, να έχουμε ακόμα σε αυτή την αίθουσα τέτοια εκκωφαντική έλλειψη επίγνωσης. Συναίνεση δεν είχαμε ποτέ. Αυτό το έχουμε συνηθίσει. Συναίνεση δεν υπήρχε ούτε από την πρώτη μέρα της κρίσης. Γι’ αυτό και είχαμε μνημόνιο και κρίση τόσα πολλά χρόνια, σε αντίθεση με την Πορτογαλία, για παράδειγμα.

Όμως, να μην έχουμε αυτογνωσία μετά από τόσα χρόνια, να μην έχουμε ίχνος αυτοκριτικής μετά από τόσα χρόνια σε αυτή την αίθουσα πάει πολύ, όταν έχεις απέναντί σου αδιάσειστα δημοσιονομικά στοιχεία -εκθέσεις ευρωπαϊκών θεσμών, της Eurostat, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, της Κομισιόν- όταν έχεις την ιστορική αλήθεια απέναντί σου, εσύ να επιμένεις στο δικό σου αφήγημα, αναπαράγοντας μάλιστα μια λαϊκιστική επιχειρηματολογία, την πρώτη, της μνημονιακής περιόδου, που έστρωσε το χαλί στην τοξικότητα που ακολούθησε.

Άρα, λοιπόν, να προσέχουμε πάρα πολύ στον δημόσιο λόγο, ιδίως εδώ, στη Βουλή, όταν μιλούμε για εκείνες τις δύσκολες περιόδους, που προκάλεσαν πόνο, θυσίες για τη νέα γενιά τότε, που είναι λιγότερο νέα σήμερα και βρίσκεται είτε στο εξωτερικό, είτε υποαμείβεται, είτε προσπαθεί να επιχειρήσει σε αυτή τη χώρα, όταν κάποιοι έπαιρναν τις δύσκολες αποφάσεις μόνοι τους.

Διότι η ιστορία, όταν δεν τη σέβεσαι και τη διαστρεβλώνεις, έρχεται και σε εκδικείται.