Μη κρατικά πανεπιστήμια – Το κέρδος στο επίκεντρο της πρότασης της ΝΔ

Η κυβέρνηση έχει επιλέξει να συντάξει μόνη της -στα υπόγεια του υπουργείου- το νομοσχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Πρόκειται για μία δημοκρατική ανορθογραφία, μοναδική για τα ευρωπαϊκά δεδομένα.

Η στρατηγική είναι γνωστή και βασίζεται στην ασυμμετρία πρόσβασης στην πληροφορία. Η κυβέρνηση έχει όλη την πρόσβαση στην πληροφορία -άρα και το πλεονέκτημα στο δημόσιο διάλογο- ενώ οι υπόλοιποι όχι.

Ταυτόχρονα, κόμματα, ακαδημαϊκή κοινότητα και φοιτητές ερωτώνται μετ’ επιτάσεως στο δημόσιο διάλογο αν θα πουν «Ναι ή Όχι στο νομοσχέδιο». Και μάλιστα στοχοποιούνται επειδή δεν σπεύδουν να συμφωνήσουν με ένα νομοσχέδιο που δεν γνωρίζουν το περιεχόμενό του.

Η πολιτική ουσία της μεταρρύθμισης, η πραγματική συζήτηση που θα έπρεπε να διεξαχθεί, το θεσμικό πλαίσιο του διαλόγου, απουσιάζουν με ηχηρό τρόπο.

Νομοσχέδιο, λοιπόν, δεν υπάρχει. Υπάρχουν όμως οι προγραμματικές θέσεις των κομμάτων. Και είναι σαφώς διακριτές. Ας ξεκινήσουμε θέτοντας αυτό ως αρχικό πλαίσιο για τη συζήτηση που θα ακολουθήσει περαιτέρω. Ενδεικτικά:

ΘΕΣΗ Α (ΝΔ, Ελληνική Λύση; Σπαρτιάτες;): Κρατικά πανεπιστήμια + μη κρατικά μη κερδοσκοπικά + ιδιωτικά κερδοσκοπικά (δυνατότητα και σε ιδιωτικά συμφέροντα με όρους κερδοφορίας).

ΘΕΣΗ Β (ΠΑΣΟΚ): Κρατικά Πανεπιστήμια + μη κρατικά μη κερδοσκοπικά με όρους ποιότητας και εθνικού σχεδιασμού, με ασφαλιστικές δικλίδες για τον πραγματικά μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα τους (ζητούμενο η διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας).

ΘΕΣΗ Γ (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, Νέα Αριστερά, Πλεύση Ελευθερίας): Μόνο κρατικά πανεπιστήμια (δημόσια είναι ο συνταγματικά ορθός όρος).