Πέτη Πέρκα: Η κυβέρνηση εξοβελίζει πλήρως τον πολίτη, τον μικροιδιοκτήτη, τον λουόμενο από την  πρόσβαση στη θάλασσα και τον ήλιο

Ομιλία της Πέτης Πέρκα στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών για τον αιγιαλό στην Ολομέλεια της Βουλής

«Σήμερα είναι μία μέρα θλίψης αλλά και διεκδίκησης. Χιλιάδες άνθρωποι είναι διεκδικούν τα δικαιώματά τους ως εργαζόμενοι και ζητούν να αποδοθεί δικαιοσύνη για το έγκλημα των Τεμπών. Στην κυβέρνηση θα πρέπει να αρχίσετε να απολογείστε. Κάποιοι για τις ευθύνες σας, κάποιοι για αδιαφορία και όλοι σας για τη συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών. Μη μού πείτε ότι δεν γνωρίζετε τι έγινε στην Εξεταστική Επιτροπή. Ότι αποκλείστηκαν μάρτυρες κλειδιά ότι μάς διέκοπταν όταν κάναμε δύσκολες ερωτήσεις εν χορώ το προεδρείο και οι βουλευτές της ΝΔ. Μη μού πείτε ότι δεν κλείσατε την Εξεταστική Επιτροπή άρον άρον και ότι δεν θέλατε να γίνει προανακριτική επιτροπή. Όμως θα αποδοθεί δικαιοσύνη, για αυτό είμαστε εδώ. Αυτό το έγκλημα δεν θα σβηστεί, δεν θα μπορέσετε να ολοκληρώσετε το έγκλημα της συγκάλυψης», δήλωσε στην αρχή της ομιλίας της στο νομοσχέδιο για τον αιγιαλό στην Ολομέλεια της Βουλής η Βουλεύτρια Φλώρινας και Γραμματέας της ΚΟ της Νέας Αριστεράς, Πέτη Πέρκα, για την απεργία για τα Τέμπη ένα έτος μετά την τραγωδία.

«Θα προχωρήσετε στον εφαρμοστικό νόμο που θα ενεργοποιήσει αυτό που ζητούν οι πολίτες με πάνω από 700.000 υπογραφές ή θα γυρίσετε την πλάτη στις οικογένειες των θυμάτων;», πρόσθεσε, «Θα αρθεί η ασυλία των πολιτικών προσώπων ώστε να διερευνηθούν οι ευθύνες για το έγκλημα των Τεμπών;  Εδώ είμαστε και κρινόμαστε όλοι».

Ξεκινώντας την κριτική της επί του νομοσχεδίου για τον αιγιαλό σημείωσε πως η κυβέρνηση περιορίζει την πρόσβαση στην παραλία και στον αιγιαλό με κάθε νέο σχετικό νομοσχέδιο που συχνά πυκνά εμφανίζεται στη Βουλή και «απαντά» στο κίνημα για ελεύθερες παραλίες, το λεγόμενο κίνημα της πετσέτας που αναπτύχθηκε το καλοκαίρι σε αστραπιαίο χρόνο στα νησιά, με άρνηση των αιτημάτων του αλλά και επιτάχυνση της διαδικασίας καταγγελιών, μια διαδικασία εκτόνωσης του όποιου κινήματος, όπου όμως ελεγκτής των καταγγελιών είναι αυτοί που έχουν συμβάλει, όχι παντού ούτε πάντα, με παραλείψεις ή ενεργές πράξεις, στη δημιουργία των φαινομένων που καταγγέλλονται. Ελεγκτής και ελεγχόμενος η υποστελεχωμένη Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου και η Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ).

Επισήμανε τα βασικά σημεία κριτικής. Ειδικότερα ότι το νομοσχέδιο για τον αιγιαλό:

-καταργεί τη δημόσια κτήση του παλαιού αιγιαλού, δηλαδή το νομικό όρο που σημαίνει πράγματα εκτός συναλλαγής, άρα κοινόχρηστα που καθόριζε ο ν.4607/2019 αφού, επαναφέρει τη σχετική διάταξη του ν. 2971/2001, που την μεταφέρει στην ιδιωτική περιουσία του δημοσίου.  Άρα αυτό το τμήμα της παραλίας θα μπορεί να πωληθεί ή/και να παραχωρηθεί και για άλλες χρήσεις.

-εισάγει την κατηγορία αιγιαλού και παραλίας υψηλής προστασίας («απάτητες παραλίες») άρα, η προστασία που ίσχυε για όλους τους αιγιαλούς αφορά πλέον μόνο τις απάτητες παραλίες.

-μεγαλώνει το τμήμα του αιγιαλού που μπορεί να δοθεί προς παραχώρηση και αποδίδει το δυσπρόσιτο στην κοινή χρήση των πολιτών όταν, στο τουλάχιστον 50% του συνολικού εμβαδού που ορίζεται ως η ελεύθερη έκταση αιγιαλού υπολογίζεται πλέον και ο χώρος που είναι δυσπρόσιτος και μη αξιοποιήσιμος.

-καταργεί το ειδικό ευνοϊκό καθεστώς για τον αιγιαλό και την παραλία που ίσχυε στα Δωδεκάνησα χάριν στο οποίο κατάφεραν να σώσουν τις παραλίες τους. 

-καταργεί επί της ουσίας τη κοινοχρησία στο σύνολο των αιγιαλών και παραλιών όλων των Δωδεκανήσων αφού δεν θα θεωρούνται πλέον πράγματα κοινόχρηστα και εκτός συναλλαγής, με τη μεταφορά τους από δημόσια κτήση του δημοσίου από την έναρξη ισχύος του νόμου, στην ιδιωτική περιουσία του δημοσίου.

-τινάζει στον αέρα εκατοντάδες πρωτόκολλα κατεδάφισης αυθαιρέτων. Μόνο στη Ρόδο ξεπερνούν τα 400 σε αιγιαλούς και παραλίες.

-επιτρέπει τη δόμηση κυριολεκτικά πάνω στο κύμα, όπως σημειώνουν και οι περιβαλλοντικές Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, γιατί καταργεί τα 30 μέτρα από τη γραμμή αιγιαλού της αδόμητης ζώνης παραλίας όπου απαγορεύεται η δόμηση. 

-μειώνει κατά ένα (1) μέτρο από τα πέντε (5) στα τέσσερα (4) μέτρα την ελεύθερη ζώνη από την ακτογραμμή.

-μετατρέπει την εξαίρεση χρήσης του αιγιαλού, της παραλίας, της όχθης και της παρόχθιας ζώνης σε κανόνα.

-επιτρέπει κατ’ εξαίρεση την παραχώρηση αιγιαλού και παραλίας σε ξενοδοχειακά καταλύματα όταν, υπήρχε η απαγόρευση χρήσης του αιγιαλού, για ομπρέλες, ξαπλώστρες, τραπεζοκαθίσματα και τροχήλατες καντίνες ακόμη και όταν το μήκος ή πλάτος αυτού είναι μικρότερο των πέντε (5) μέτρων ή όταν το συνολικό εμβαδόν του αιγιαλού είναι μικρότερο των εκατό πενήντα (150) τετραγωνικών μέτρων. 

-δεν λαμβάνει υπόψη της τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης και την ανάγκη προσαρμογής των πόλεων μας στα νέα δεδομένα της κλιματικής αλλαγής.  

Η Π.Πέρκα έθεσε ακόμη τα βασικά ερωτήματα στα οποία θα όφειλε να απαντά ένα νομοθέτημα για τον αιγιαλό: «προστατεύουμε τα νησιά, τις αμμουδιές, την ακτογραμμή και τη θάλασσα στην Ελλάδα που είναι παγκόσμια μοναδικά; Είμαστε συνεπείς με το Σύνταγμα όταν -και αν- περιορίζουμε  την πρόσβαση στη θάλασσα; Είμαστε συνεπείς με το Σύνταγμα όταν με διάφορους έμμεσους τρόπους μειώνονται οι ελεύθερες παραλίες προς τους πολίτες και αυξάνονται οι εκτάσεις προς παραχώρηση;»

Αναφέρθηκε επίσης στο παράδειγμα της Μυκόνου. Στην πλήρη καταπάτηση αιγιαλού και παραλίας, την επιβολή απαγόρευσης στους πολίτες με μεθόδους μαφίας, τη συνενοχή μιας σειράς υπηρεσιών του Δημοσίου και τη δόμηση άνευ ορίων εντός και εκτός σχεδίου και αναρωτήθηκε αν είναι μόνο φαινόμενο της Μυκόνου ή αφορά όλα τα νησιά και όλες τις παραλίες της χώρας, που ακολουθούν με χρονική υστέρηση μόνο ως προς την εκδήλωση αυτών των φαινομένων.

Κλείνοντας την ομιλία της είπε: «Είναι λάθος μακροοικονομικού σχεδιασμού αλλά είναι αλήθεια ότι η μόνη, βιομηχανική ή μη, «βιομηχανία», η κύρια «ατμομηχανή» της οικονομίας, που εύκολα μπορεί να εκτραπεί από γεγονότα που δεν σχετίζονται καν με την Ελλάδα, είναι ο τουρισμός. Εξίσου αλήθεια είναι πως τα τοπικά συμφέροντα είναι μεγάλα και έχουν δημιουργήσει μια τοπική ισχυρή εξουσία. Αυτή η εξουσία χάνει μικρό ή μεγάλο μέρος της ισχύος της από τα διεθνή συμφέροντα που επενδύουν στην Ελληνική βιομηχανία και ατμομηχανή της οικονομίας, δηλαδή στον τουρισμό. Είναι μια δύσκολη εξίσωση από την οποία θα εξοβελίσουμε πλήρως τον πολίτη, τον μικροιδιοκτήτη, τον λουόμενο, που θέλει να έχει πρόσβαση στη θάλασσα και τον ήλιο;

«Εάν αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις. Οδυσσέας Ελύτης. Μικρός Ναυτίλος».