Γράφει ο Γαβρής Άγγελος

11 χρόνια μετά, ένα έγκλημα συνεχίζει να παραμένει ατιμώρητο. Ποιοί είναι όμως οι ηθικοί αυτουργοί για την τραγωδία στην Μαρφίν;

Ήταν 5 Μαΐου του 2010. Τα συνδικάτα (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΠΑΜΕ) καθώς και τοπικές οργανώσεις πρωτοβάθμιων σωματείων έχουν καλέσει σε γενική απεργία και διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας. Ήταν ίσως η μαζικότερη συγκέντρωση κατά του Μνημονίου από ανθρώπους όλων των ηλικιών. Η πορεία ήταν μία από τις μεγαλύτερες που έχουν καταγραφεί στην πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας, με τον αριθμό των διαδηλωτών να εκτιμάται μεταξύ 120.000 και 150.000. Ορισμένοι ωστόσο κάνουν λόγο ακόμη και για 300.000.

Τα γεγονότα της Marfin

Εν μέσω επεισοδίων, 3 άτομα με καλυμμένα τα χαρακτηριστικά τους έσπασαν το τζάμι της εισόδου στη Marfin Bank στην οδό Σταδίου 23, πέταξαν μέσα μία μολότωφ και αμέσως μετά ένα μπουκάλι με βενζίνη, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει φωτιά στο κτίριο. Οκτώ εργαζόμενοι βρίσκονταν εκείνη την ώρα μέσα στο κατάστημα της τράπεζας. Οι πέντε κατάφερνα να βγουν σώοι, αλλά με αναπνευστικά προβλήματα, ενώ τρία άτομα εγκλωβίστηκαν μέσα. Όπως διαπιστώθηκε, οι τρεις που δεν κατάφεραν να βγουν έξω εγκαίρως, πέθαναν από ασφυξία που προκλήθηκε από τις αναθυμιάσεις και τον πυκνό καπνό που είχε τυλίξει όλο το κτίριο.   Η Παρασκευή Ζούλια (35 ετών), η Αγγελική Παπαθανασοπούλου (32 ετών και εγκυμονούσα) και ο Επαμεινώνδας Τσακάλης (36 ετών) ήταν οι τρεις άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους. Όπως έγινε γνωστό, ο άνδρας βρέθηκε νεκρός στο κλιμακοστάσιο μεταξύ πρώτου και δευτέρου ορόφου. Η μία γυναίκα σε γραφείο του δευτέρου ορόφου, ενώ η τελευταία κοντά στο μπαλκόνι.  Σύμφωνα με τον ιατροδικαστή, Φίλιππο Κουτσάφτη, τα αίτια του θανάτου των τριών ανθρώπων ήταν η εισπνοή καπνού και τοξικών αερίων.

Τα γεγονότα της “πορείας”.

Είναι η περίοδος του 1ου Μνημονίου με την κοινωνία να βρίσκεται σε αναβρασμό. Λίγα χρόνια νωρίτερα σε όλη την Ελλάδα είχαν ξεσπάσει ανάλογες “πορείες” αυτή την φορά με αφορμή την εν ψυχρώ δολοφονία του νεαρού Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου απο αστυνομικό, γεγονός που πυροδότησε τα “συγχρονα Δεκεμβριανά” όπως ονομάστηκαν απο μερίδα του Τύπου.

Ολόκληρη η κοινωνία βρίσκεται επι μεγάλο χρονικό διάστημα σε αναβρασμό και πόλωση, αυτό ως ένα βαθμό “νομιμοποίησε” την έκρυθμη κατάσταση που απο νωρίς φαινόταν πως θα προκαλέσει αναταραχές και επεισόδια μεγάλης κλίμακας σε όλο το κέντρο της Αθήνας. . .

Η πόλωση και οι ηθικοί αυτουργοί

Όταν βρίσκεται μια ολόκληρη χώρα σε καθεστώς ανασφάλειας και οργής , είναι σίγουρο πως κάτι τραγικό θα συμβεί σύντομα. Θυμίζουμε πως το ΠΑΣΟΚ βρισκόταν σε καθεστώς εσωτερικών έριδων την χειρότερη δυνατή στιγμή και ένα κόμμα του 45% θα κατέληγε να παλεύει να αποδείξει τα αυτονόητα: Πως “έβαλε πλάτη” για να σωθεί η χώρα απο την καταστροφή. Δεν θα αναλύσω παραπάνω το τι πως και γιατί φτάσαμε στην εποχή των Μνημονίων και ποιος πραγματικά είχε την ευθύνη-κάποιος που μέχρι σήμερα δεν έχει βγάλει “άχνα” ποτέ και πουθενά- θα σταθώ όμως στην “ηθική αυτουργία” που οδήγησαν στα τραγικά αποτελέσματα της Μαρφίν.

Η ιστορία δείχνει πως όταν μια κοινωνία βρίσκεται σε καθεστώς ανασφάλειας, η οικονομία σε κατάρρευση και η πολιτική σκηνή δεν εγγυάται σε καμία περίπτωση την σταθερότητα, τότε πάντα και σε κάθε περίπτωση στην ιστορία της ανθρωπότητας “θριαμβεύουν” τα “άκρα”. Ο λαϊκισμός και ο εθνικισμός βρίσκεται σε διαρκή άνοδο απο την εποχή των “αγανακτισμένων” και τόσο κόμματα που δεν υπήρχαν στην Βουλή όσο και ακροδεξιές συμμορίες που τελικά βρήκαν κάποια στιγμή την δίοδο στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, μα ακόμα και ήδη εκλεγμένοι βουλευτές υιοθετούσαν -με τελικό στόχο την παραμονή τους στην εξουσία της καρέκλας- όλο και πιο ακραίες απόψεις, επειδή αυτό ήταν το “brand της εποχής” , με αυτό τον τρόπο θα διατηρούσαν δηλαδή μια στοιχειώδη επαφή με τον μέσο οργισμένο, απογοητευμένο και αποπροσανατολισμένο Έλληνα πολίτη της εποχής.

Ποιοι είναι οι ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος στην Μαρφίν; Τι σχέση έχουν με την δολοφονία του Παύλου Φύσσα;

Θέλετε να μιλήσουμε για τους ηθικούς αυτουργούς; Είναι ξεκάθαρα πλέον στα μάτια όλων ο λαϊκισμός, ο ακροδεξιός εθνικισμός και η φτηνή πολιτική προπαγάνδα για ίδιο συμφέρον.

Σεβασμός και κουράγιο στις οικογένειες όλων όσων πόνεσαν στα έκτροπα εγκλήματα που συντελέστηκαν στην φωτιά της Μαρφίν… και στην κάθε “Μαρφίν” ανα των χρόνων που ακολούθησαν. Στον κάθε Παύλο Φύσσα. Και οι 2 περιπτώσεις, “Τραγωδίες” και αποτελέσματα των ίδιων ακριβώς ηθικών αυτουργών.