Τη σφοδρή αντίδραση του Σπύρου Καρανικόλα, Εκπροσώπου Κοινοβουλευτικού Έργου του Κινήματος Αλλαγής, προκαλεί το ενδεχόμενο προγραμματικής σύγκλισης της Χαριλάου Τρικούπη με την Κουμουνδούρου και πολύ περισσότερο τα σενάρια για συμπόρευση ή και συνεργασία των δυο κομμάτων.

«Μπορεί κάποια πρόθυμα παπαγαλάκια να προπαγανδίζουν ότι υπάρχει δήθεν μία θετική προδιάθεση του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ για κοινό μέτωπο ή ακόμα χειρότερα, και για συμπόρευσή μας με τον ΣΥΡΙΖΑ ή ενδεχομένως μπορεί να είναι ο ευσεβής πόθος κάποιων ελαχίστων, αλλά πρέπει να ξέρουν όσοι ισχυρίζονται τέτοια ανυπόστατα και ευφάνταστα σενάρια, ότι δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει καμία απολύτως κοινή συμπόρευση ή συνεργασία με τον κ. Τσίπρα και την παρέα του. Ξεκάθαρες κουβέντες», αναφέρει χαρακτηριστικά με συνέντευξή του στο iEidiseis ο Σπύρος Καρανικόλας-και προσθέτει: «Τούτο δε διότι υπάρχει η αδιαμφισβήτητη καταστατική απόφαση του συνεδρίου του Κινήματος Αλλαγής, που ορίζει την αδιαπραγμάτευτη αυτόνομη πορεία μας, απέναντι στις συντηρητικές πολιτικές της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και απέναντι στον δημαγωγικό λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ.

Το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ λοιπόν δεν είναι ούτε σημαία ευκαιρίας, ούτε και θα γίνουμε οι νέοι ΑΝ.ΕΛ που θα δώσουμε χείρα βοηθείας στον κ. Τσίπρα για να επιστρέψει στην εξουσία».

«Ο κ. Τσίπρας λοιπόν, τώρα που, μετά τον Βαρουφάκη, έχασε και το«asset Kammenos», ας αναζητήσει αλλού τους «χρήσιμους ηλίθιους» που θα τον συνδράμουν στους σχεδιασμούς του για την επιστροφή του στην εξουσία. Αυτή η παράταξη έχει τεράστια ιστορική διαδρομή και προσφορά στον τόπο για να αφεθεί στον τυχοδιωκτισμό του κ. Τσίπρα. Αυτό φυσικά δεν αφορά τους ψηφοφόρους που είτε φεύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ είτε παραμένουν μέχρι σήμερα και τους οποίους καλούμε, τώρα που όλοι γνωριστήκαμε, να επιστρέψουν στο σπίτι τους», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Mεταξύ άλλων ο Σπύρος Καρανικόλας σχολίασε την θέση της σοσιαλδημοκρατίας στην σύγχρονη Ευρώπη αναφέροντας σχετικά: 

“Μέχρι στιγμής, η πιο πετυχημένη προσπάθεια εξανθρωπισμού του καπιταλισμού επιτεύχθηκε στη μεταπολεμική Ευρώπη κατά τη διάρκεια της λεγόμενης «χρυσής εποχής» της σοσιαλδημοκρατίας. Σε αυτή την περίοδο, σοσιαλδημοκρατικές κυρίως κυβερνήσεις πέτυχαν τη διεύρυνση των αστικών, πολικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών. Κατόρθωσαν να ενισχύσουν το κράτος δικαίου και το κοινωνικό κράτος. Προέταξαν τη δημιουργία της μεσαίας τάξης. Αυτό έκανε, εξάλλου και το ΠΑ.ΣΟ.Κ στη περίοδο των διακυβερνήσεών του από τον Ανδρέα Παπανδρέου και μετά.

Στην περίοδο όμως της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα σε πολλές χώρες της Ευρώπης αναγκάστηκαν να εφαρμόσουν ακραία νεοφιλελεύθερες πολιτικές σκληρής λιτότητας για να αποφύγουν οι Χώρες τους την άτακτη χρεοκοπία. Έτσι λοιπόν και το 2009 η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ με Πρωθυπουργό τον Γ. Παπανδρέου ανέλαβε μία ιστορική ευθύνη που δεν της αναλογούσε: Να αποτρέψει με κάθε τρόπο –και τα κατάφερε- την επερχόμενη εθνική τραγωδία, εξαιτίας της άτακτης και βίαιης χρεοκοπίας της Χώρας που ήταν προ των πυλών. Το τίμημα φυσικά ήταν βαρύ. Αλλά ήταν μονόδρομος. Ήταν η ίδια ακριβώς περίοδος που αντί τα πολιτικά κόμματα στο σύνολό τους να προτάξουν το εθνικό πατριωτικό συμφέρον, έναντι του μικροκομματικού, επέλεξαν, με πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ, να διχάσουν βαθιά και να δηλητηριάσουν την ελληνική κοινωνία, να δώσουν βήμα ‘αγανάκτησης’ σε ακροδεξιούς και εθνικιστές, τάζοντας στον Ελληνικό λαό με περισσή δημαγωγία και λαϊκισμό έναν δήθεν άλλο δρόμο με μοναδικό σκοπό να αρπάξουν την εξουσία.”

Επίσης αναφέρει την υπεύθυνη στάση της γνήσιας σοσιαλδημοκρατικής παράταξης στην Ελλάδα, του ΠΑΣΟΚ και του Κινήματος Αλλαγής σε καιρούς μεγάλων κρίσεων τόσο το 2012 όσο και το 2020 στην εποχή της πανδημίας. Στην πρώτη περίπτωση το ΠΑΣΟΚ “έβαλε πλάτη” με απώτερο στόχο την σωτηρία της χώρας και στην δεύτερη και πρόσφατη περίπτωση, παρουσίασε κοστολογημένο πρόγραμμα, υπεύθυνες θέσεις αποτελώντας την φωνή της λογικής και της υπευθυνότητας στο Κοινοβούλιο. 

Αναφορικα με τις “πρόωρες εκλογές” και την σχέση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ:

“Σε ότι αφορά το ερώτημά σας για πιθανές εκλογές, θεωρώ τελείως άκαιρη τη συζήτηση, την στιγμή που βρισκόμαστε στην εξέλιξη ενός πολέμου με έναν αόρατο εχθρό, κάποιοι για μικροκομματικές σκοπιμότητες να φαντάζονται ή να σχεδιάζουν εκλογές. Αυτή τη στιγμή προέχει η μάχη για τη ζωή, η κοινωνία και η οικονομία.

-Η Νέα Δημοκρατία είναι ο βασικός ιδεολογικός πολιτικός αντίπαλος της Κεντροαριστεράς. Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι ένα συνονθύλευμα πολιτικών γυρολόγων, ή κατά το κοινώς λεγόμενον, ένας πολιτικός αχταρμάς που περιλαμβάνει λίγο από ΑΝ.ΕΛ, λίγο από Καραμανλική δεξιά, λίγο από απομεινάρια της Κεντροαριστεράς και λίγο από Αριστερά, πάντως χωρίς ιδεολογική ταυτότητα και πολιτικό προσανατολισμό, με μοναδικό συνδετικό κρίκο στα στελέχη του, την καρέκλα και τη δίψα της εξουσίας. ”