Άρθρο γνώμης- “Το τέλος του “Νεοέλληνα” ως προϋπόθεση αλλαγής”

Γράφει ο Αλέξανδρος Μπαρρυ – Φοιτητής

Η Ελληνική κοινωνία εδώ και δεκαετίες γνωρίζει μια σταθερή αλλά γρήγορη παρακμή,μια ελεύθερη πτώση του πολιτισμού της,της διεθνής της συμβολής στον χώρο των γραμμάτων και των επιστημών,της γενικότερης συμπεριφοράς των πολιτών της.

Αυτή η παρακμή έχει πολλές και πολύπλευρες αιτίες.Η πρώτη είναι η τάση της ελληνικής κοινωνίας να περιφρονεί τα πιο άξια μέλη της.Ο Έλληνας έχει σταματήσει να βλέπει την καλλιέργεια ως αξία παρά ως μέσο ανάδειξης των “κουλτουριαρηδων” εις βάρος του συνόλου. Ο Έλληνας βλέπει τον μορφωμένο συνάνθρωπο του όχι με σεβασμό παρά με κόμπλεξ κατωτερότητας. Τον βλέπει με καχυποψία και ζήλια λέγοντας τον ψώνιο χωρίς να αφιερώσει χρόνο να τον ακούσει.

Αφού εξάλλου ο Έλληνας ως απόγονος των αρχαίων Ελλήνων τα ξέρει όλα.Τι να μας πει ο δήθεν αφού εμείς έχουμε σε αποκλειστικότητα όλη την γνώση του πλανήτη….Είναι η γνωστή άποψη του νεοελληνούτσου.

Ο Έλληνας σαν κηπουρός αρέσκεται στο να κόβει τους πάντες στο ίδιο ύψος,είναι λάτρης της μετριότητας και παντού αν χρειαστεί συνομωτει με τους συναδέλφους του στην μετριότητα για να κόψει την πορεία των πιο άξιων και εργατικών συνανθρώπων του.

Ο Έλληνας ειδικά τα τελευταία χρόνια έχει ειδωλοποιήσει τον πλουτισμό και την παρανομία. Θεωρεί ως απώτερο σκοπό της ζωής του να έχει πολλά χρήματα και να κάνει ότι θέλει μη λογαριάζοντας το πως αυτά τα χρήματα θα τα βγάλει και ποιές θα είναι οι κοινωνικές επιπτώσεις της παρανομίας του. 

Ακόμα και μέλη λαϊκών στρωμάτων έχουν υιοθετήσει την μικροαστική λουμπενίστικη απαίτηση του προσωπικού τους πλουτισμού χωρίς να ξέρουν βεβαίως πως πρώτων κατά πάσα πιθανότητα θα φάνε το κεφάλι τους προσπαθώντας και δεύτερον πως και να τα καταφέρουν θα ζουν εις βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας.

Η επικράτηση της “τραπ κουλτούρας” στην νεολαία προωθεί την αμάθεια και το “hustle” ως αξία λέγοντας στους νέους πως το διάβασμα και η εσωτερική αναζήτηση είναι για τα κοροϊδία και πως θα πρέπει να αφιερώσουν όλη την ζωή τους στο “grind” δηλαδή στην προσπάθεια για τον προσωπικό τους πλουτισμό με νόμιμα και παράνομα μέσα. 

Προωθεί ως αξία επίσης την ασέβεια,την αλαζονεία και τον δήθεν παλικαρισμό.Σε κοινωνικούς χώρους δεν έχει πρόβλημα να φωνάξει,να βρίσει και να παίξει δυνατά μουσική,δεν έχει την παραμικρή έννοια για τον συνάνθρωπο όπως και για την προσωπική του υπόσταση.Η παραμικρή κριτική στον “τέλειο” χαρακτήρα του πρέπει να απαντηθεί είτε με βία είτε με χυδαίο εξυβρισμό χωρίς αυτός να σκεφτεί αυτά που ειπώθηκαν ούτε να κάνει την παραμικρή αυτοκριτική.

Ο Έλληνας όσο κι αν θέλει να φαντάζει τον εαυτό του ως δυνατό και ανεξάρτητο είναι στην πραγματικότητα ένα εξαιρετικό θύμα για εκμετάλλευση. Την μηδενική του μόρφωση και προβληματισμό μπορούν εύκολα να εκμεταλλευτούν πολιτικάντηδες,ιδιοκτήτες αθλητικών ομάδων και κάθε λογής παπατζής

Ο Έλληνας εύκολα γίνεται λάτρης και έρμαιο του οποιοδήποτε του προσφέρει είτε αδύνατες υποσχέσεις ή στην περίπτωση των ομάδων ελεύθερη εκτόνωση της βίας και ασέβειας του,μέσω οργανωμένων συναντήσεων για ξύλο με οπαδούς άλλων ομάδων αλλά και ελεύθερο βήμα για την απελευθέρωση της εμφάνησης του πιο βρώμικου μέρους του χαρακτήρα του.

Για να “πεθάνει” ο Έλληνας και στη θέση του να γεννηθεί κάτι καινούργιο,ένας νέος καλύτερος ελληνικός πολιτισμός πρέπει να γίνει κίνηση από πάνω προς τα κάτω.Το οποιοδήποτε πολιτισμικό αυτοργανωμενο κίνημα θα είχε τεράστια δυσκολία να διεισδύσει στην ήδη παρακμιακή ελληνική κοινωνία.

Οι ιδέες της νέας ελληνικής αναγέννησης πρέπει να επιβληθούν από μια μελλοντική πεφωτισμένη κυβέρνηση η οποία θα είναι πρόθυμη να χρησιμοποιήσει το κάθε μέσο για την επιβολή της νέας αρχής.

Μια κυβέρνηση η οποία θα αναδιαμορφώσει και θα επενδύσει στην παιδεία και στον πολιτισμό. Θα επενδύσει στοχευμένα όμως και όχι γενικώς και αορίστως. Μια κυβέρνηση η οποία θα έχει ένα ενιαίο και δομημένο σχέδιο μαζικής κοινωνικής αναμόρφωσης.Μια νεα ελληνική πολιτισμική επανάσταση!

Η οδύνη που έχουμε περάσει ως χώρα τα τελευταία χρόνια, η υποτίμηση του δημοσίου βίου,τα αποτελέσματα της κοινωνικής παρακμής σε κάθε επίπεδο της ζωής μας έχουν αποδείξει μια στενάχωρη αλήθεια. Μόνο “σκοτώνοντας” τον Νεοελληνα μπορεί να ζήσει η Ελλάδα.