“Φτηνή” απόπειρα Μητσοτάκη για “καπέλωμα” των διαδηλώσεων: Μιλά για “πένθος” και μνημόσυνο

Η ανάρτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη για την τραγωδία των Τεμπών μοιάζει περισσότερο με επιδέξια επικοινωνιακή ακροβασία παρά με ειλικρινή έκφραση συλλογικού πένθους. Κάτω από τον μανδύα της “ενότητας” και της “αλήθειας” επιχειρείται η επιβολή αλλού αφηγήματος απέναντι σε ένα ογκώδες κοινωνικό αίτημα: την απόδοση πολιτικών ευθυνών.

Ο Πρωθυπουργός καλεί την κοινωνία να σταθεί “ενωμένη” γύρω από την αναζήτηση της αλήθειας, αλλά ξεχνά να πει ότι εδώ και δύο χρόνια η αλήθεια είναι στα χέρια της Δικαιοσύνης που –όλως τυχαίως– δεν αγγίζει ούτε κατ’ ελάχιστον την κυβερνητική αλυσίδα ευθυνών. Μιλά για “κάθαρση”, τη στιγμή που η κοινωνία και οι συγγενείς των θυμάτων καταγγέλλουν από την πρώτη στιγμή προσπάθεια συγκάλυψης. Κάνει λόγο για “βαθύ κράτος του παρελθόντος”, όταν το επιτελικό κράτος του παρόντος κουκουλώνει τα σκάνδαλα με fast track πορίσματα-ξέπλυμα.

Ο κ. Μητσοτάκης δεν απαντά ποτέ στο κεντρικό αίτημα των διαδηλώσεων: Ποιος πολιτικός θα λογοδοτήσει για τα Τέμπη; Αντί για αυτό, πατά πάνω στο πένθος, προσπαθώντας να εξισώσει τους θύτες με τα θύματα, σαν να φταίμε όλοι το ίδιο για τη συντριβή. Η έκκληση για αποφυγή “κομματικής καπηλείας” είναι ένα βολικό προπέτασμα καπνού που αποσκοπεί στη φίμωση της κοινωνικής οργής.

Αντί να απολογηθεί για τις κυβερνητικές παραλείψεις που οδήγησαν στο έγκλημα των Τεμπών, ο Πρωθυπουργός εμφανίζεται ως κήρυκας της ενότητας, προσπαθώντας να καπελώσει τη συλλογική απαίτηση για Δικαιοσύνη. Αλλά η κοινωνία δεν ξεχνά. Δεν ξεγελιέται. Και όσο ο ίδιος αρνείται να αναλάβει τις πολιτικές ευθύνες, τόσο η οργή θα μεγαλώνει, γιατί –κακά τα ψέματα– ενότητα χωρίς Δικαιοσύνη δεν υπάρχει.

Η ανάρτηση Μητσοτάκη:

Δυο χρόνια πέρασαν από τη νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου 2023 που έμελλε να σημαδέψει ανεξίτηλα τη συλλογική μας μνήμη με την τραγωδία των Τεμπών. Η σκέψη όλων είναι με τις οικογένειες των 57 θυμάτων. Με τους τραυματίες. Αλλά και με όσους επέζησαν από αυτό το δυστύχημα, έχοντας για πάντα μέσα τους την πληγή της ανάμνησής του.

Εκείνο το βράδυ, είδαμε το πιο άσχημο πρόσωπο της χώρας στον εθνικό καθρέφτη. Μοιραία ανθρώπινα λάθη ενώθηκαν με χρόνιες ανεπάρκειες του κράτους και εκτροχίασαν βίαια τις βεβαιότητές μας. Τίποτα δεν θα είναι, πια, όπως πριν. Και αυτό, ακριβώς, δείχνει το μέγεθος της μάχης που έχουμε να δώσουμε μέχρι να νικηθεί το «βαθύ κράτος» του παρελθόντος.

Στο πένθος αυτό συμμετέχει κάθε Ελληνίδα και Έλληνας, ενωμένοι κάτω από το κοινό αίτημα για αλήθεια και κάθαρση. Μία ηθική λύτρωση την οποία η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη και μόνο μπορεί να προσφέρει στην κοινωνία. Μακριά από την κομματική καπηλεία της ανθρώπινης οδύνης. Αλλά και με την ωριμότητα ενός τόπου που ζητά σιγουριά, συνέπεια και πρόοδο.

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η πλειονότητα των πολιτών, είτε αυτοί διαδηλώνουν, είτε τιμούν αθόρυβα τη μνήμη των Τεμπών, σε μία διαπίστωση, νομίζω, συγκλίνουν: ότι ένα δυστύχημα που πλήγωσε την καρδιά τους δεν πρέπει να γίνει όπλο κάποιων για να πληγωθεί η εσωτερική σύμπνοια και η σταθερή πορεία της πατρίδας στο αύριο.

Μία διαπίστωση η οποία για την κυβέρνηση μετατρέπεται σε βαρύ καθήκον: να προχωρήσει πιο δυναμικά και γρήγορα σε τομές που θα οδηγήσουν σε σύγχρονα και ασφαλή τρένα. Σε πιο αποτελεσματικές δημόσιες υπηρεσίες. Και σε μια αναβαθμισμένη καθημερινότητα για όλους. Αυτή είναι και η δέσμευσή μας».