Άρθρο γνώμης: “Ο Τσοβόλας των εργαζομένων”

Φεύγει μία γενιά ανθρώπων και Ελλήνων πολιτικών της μεταπολίτευσης που μεγάλωσε στην τιμημένη Ελληνική επαρχία.

Σμιλεύτηκε στα χωράφια, στα καπνά, στα σπαρτά, στα αμπέλια, στις ελιές. Έφαγε πικρό και ξερό ψωμί, αναμιγμένο με ιδρώτα και αίμα, στιγματισμένο και φακελωμένο από το μετεμφυλιακό κράτος που μισούσε και περιθωριοποίησε ανθρώπους, οικογένειες και χωριά ολόκληρα, επειδή δεν «ανήκαν» στο δικό τους στρατόπεδο. Επειδή είχαν διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις, επειδή συγγενείς τους βγήκαν στο αντάρτικο. Επειδή ήταν από τους «άλλους» (σ.σ. το άκουσα πάλι πρόσφατα αυτό και ανατρίχιασα). Από μία τέτοια οικογένεια, σαν τις χιλιάδες τέτοιες Ελληνικές οικογένειες προέρχεται και ο Δημήτρης Τσοβόλας. Αυτόν τον Τσοβόλα έχω στην καρδιά μου.

Κατά την ταπεινή μου άποψη ο πολιτικός Τσοβόλας, εκτός των άλλων, συμπαρατάχθηκε και έκανε και αυτός πράξη τις ιδρυτικές απαρχές της «δημοκρατικής έκρηξης του 1981» και το στρατηγικό τρίπτυχο για κοινωνική δικαιοσύνη, εθνική ανεξαρτησία και κυρίως λαϊκή κυριαρχία. Αυτόν τον Τσοβόλα έχω στην ψυχή μου.

«Χιλιάδες υπάλληλοι καταπιεσμένοι» έλεγε ο στοίχος ενός τραγουδιού του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα. Και ο Δημήτρης Τσοβόλας αποδείχτηκε ότι εργάστηκε αγόγγυστα και από τις κορυφαίες θέσεις του Υπουργείου Οικονομικών για μία φιλολαϊκή πολιτική, η οποία στοχοποιήθηκε ακόμα και στα κατοπινά μνημονιακά πέτρινα χρόνια και πολεμήθηκε εντελώς άδικα, λες και είναι έγκλημα ο λαός και τα λαϊκά νοικοκυριά να έχουν φτηνό ρεύμα, καλούς μισθούς, αυξημένα ημερομίσθια και δικό τους σπίτι. Λες και είναι ντροπή ένας εργαζόμενος να λαμβάνει επίδομα για την στήριξη της οικογένειάς του ή να λαμβάνουν επίδομα οι άγαμες μητέρες που έχουν παιδιά. Διότι είναι άλλο πράγμα η προνοιακή πολιτική υπέρ των αδυνάτων και άλλο η προνομιακή πολιτική υπέρ των προνομιούχων. Αυτόν τον πολιτικό έχω στο μυαλό μου. Τον Τσοβόλα των εργαζομένων, των υπαλλήλων, του λαού.

Αν και δεν έχει ιδιαίτερη σημασία ο Δημήτρης Τσοβόλας είτε ως Υπουργός, είτε ως Βουλευτής, είτε ως Δικηγόρος στάθηκε και  στο πλευρό και των εργαζομένων στις Φυλακές. Η αναγνώριση των δύσκολων συνθηκών εργασίας μας είχε και τη δική του υπογραφή, όπως στον εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας μας και φυσικά στο επίδομα επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας που λαμβάναμε ως σωφρονιστικοί υπάλληλοι και το οποίο μάλιστα την παρούσα περίοδο βρίσκεται στην «κλίνη του Προκρούστη» στα πλαίσια του ενιαίου μισθολογίου των δημοσίων υπαλλήλων.

Ο έντιμος, ευθυτενής και σοβαρός πολιτικός Τσοβόλας των εργαζομένων υπερασπίστηκε με ιδιαίτερο σθένος, με ήθος και αξιοπρέπεια τις δίκαιες διεκδικήσεις τους, μαζί με την αλήθεια και τη δημοκρατία.

Η παρουσία του και η πολιτική του δράση έχει ήδη λείψει και δείχνει την ειδοποιός διαφορά στο λεγόμενο πολιτικό στερέωμα των τελευταίων δεκαετιών. Τα λόγια του είναι αποστομωτικά: «Η πολιτική έχει καταντήσει εκτέλεση ή διαχείριση εντολών ξένων δυνάµεων και εγώ δεν µπόρεσα ποτέ τέτοια πολιτική να εφαρµόσω, γιατί, όταν δεν είσαι ελεύθερος -µε βάση την ιδεολογία σου, τις πολιτικές που πιστεύεις να αποφασίζεις, χωρίς να χρειάζεται να παίρνεις εντολές είτε από ντόπιο είτε από ξένο διαπλεκόµενο παράγοντα, δεν αξίζει η πολιτική. ∆εν αξίζει γιατί δεν είσαι πολιτικός, είσαι απλώς υπάλληλος που εκτελείς εντολές, και κάτι τέτοιο δεν ταιριάζει στον χαρακτήρα µου».

Σπύρος Καρακίτσος

Πρόεδρος ΔΣ Ομοσπονδίας Σωφρονιστικών Υπαλλήλων Ελλάδος