Εκτός από ποιητής, υπήρξε συγγραφέας, δοκιμιογράφος, πανεπιστημιακός δάσκαλος και μεταφραστής έργων της αρχαίας γραμματείας. Γεννήθηκε το 1924 στη Φιλιππιάδα της Πρέβεζας και σπούδασε κλασική φιλολογία στην Αθήνα. Έχει λάβει βραβεύσεις από τα Κρατικά Λογοτεχνικά Βραβεία. Το 1987, έλαβε το Α΄ Βραβείο κριτικής-δοκιμίου για το έργο του «Ο ελληνισμός και η θεολογία του Καβάφη». Το 1999 του απονέμεται το κρατικό «Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας» για το σύνολο του έργου του ενώ έχει βραβευτεί και με το Βραβείο δοκιμίου Ιδρύματος Π. Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών (2009) για το βιβλίο του «Σολωμός και Κάλβος».

Ασχολήθηκε συστηματικά με την ποίηση των αρχαίων Λυρικών των αρχαϊκών αιώνων. Το ποιητικό του έργο είναι συγγενικό με αυτό του Μίλτου Σαχτούρη και του Τάκη Σινόπουλου. Διετέλεσε καθηγητής της Νεοελληνικής Φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και του τμήματος Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου και θεωρείται ένας από τους αξιόλογους διανοητές της αριστεράς.

Η ποίησή του μεταφράστηκε αποσπασματικά σε ξένες γλώσσες (Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ρωσικά, Ιταλικά, Αλβανικά) και πληρέστερα ετοιμάζονται για έκδοση προσεχώς οι δύο τελευταίες συλλογές του στα Ισπανικά από την Isabel Garcia Gálvez και εκτενής επιλογή του ποιητικού έργου του στα Ιταλικά από τον Massimo Cazzulo.

Κατά τον Mario Vitti o Δάλλας «ξεκίνησε με θέματα κοινωνικά, ακόμη παρόντα στην Απόπειρα Μυθολογίας (1952), όπου το κακό είναι παντοδύναμο και φρικιαστικό […] ο ποιητής δεν μπορεί να διαχωρίσει τον εαυτό του από τα γεγονότα που υπαινίσσεται (όπως την Καισαριανή κατά την Κατοχή), αλλά αυτά δεν αποτελούν τα μόνα θέματα του.

Ανακοίνωση Τομέα Πολιτισμού του Κινήματος Αλλαγής για το θάνατο του Γιάννη Δάλλα

Αποχαιρετούμε τον Γιάννη Δάλλα, έναν από τους σημαντικότερους και πολυβραβευμένους Έλληνες ποιητές που το έργο του αναγνωρίστηκε και μεταφράστηκε όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε πολλές χώρες του κόσμου.

Πέρα από την ποίησή του, ως καθηγητής της Νεοελληνικής Φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και του τμήματος Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου, αλλά και ως δοκιμιογράφος κριτικός, αφήνει στους νεότερους μελετητές ένα μεγάλο έργο πάνω στην πορεία της ελληνικής λογοτεχνίας.

Οι πολυάριθμες ποιητικές συλλογές του, η φιλολογική και μεταφραστική του δουλειά πάνω στους αρχαίους λυρικούς αλλά και οι δεκάδες φιλολογικές μελέτες του καθώς και οι ιδέες του ως ένας από τους πιο αξιόλογους διανοητές της Αριστεράς, μας αφήνουν παρακαταθήκες που οφείλουμε να σεβόμαστε και να ακολουθούμε τιμώντας τη μνήμη του.