“Κουλτούρα της Δεξιάς”

Η Δεξιά στην Ελλάδα βασίζεται στην συντηρητική σκέψη. Μια συντηρητική σκέψη που όσο και να “πουλάνε” το “Κέντρο” ή να βάζουν δίπλα στην “Δεξιά” το “Κέντρο” ως γενικότερη πολιτικοιδεολογική αναφορά, πάντα θα έχει στο “DNA”της πρακτικές και λογικές που συνδέονται με την τάση για υπερσυγκέντρωση  των εξουσιών, έλεγχο και ρητορικές αποκλεισμού. 

Η συντηρητική παράταξη δεν πιστεύει στην κοινωνική πολιτική, δεν πιστεύει στην ανάπτυξη του κοινωνικού κράτους. Η πολιτική της κυβέρνησης έχει ως κύριο στόχο τη στήριξη των μεγάλων και ισχυρών, οδηγεί στη διεύρυνση των ανισοτήτων και αφαιρεί δικαιώματα από τους εργαζόμενους ενώ υποβαθμίζει συστηματικά το κοινωνικό κράτος και τις υποδομές του.

Σε μια υπόθεση παρακολουθήσεων, χιλιάδων παρακολουθήσεων – κανείς δεν ξέρει αυτή την στιγμή ποιος παρακολουθείται είτε από την ΕΥΠ είτε από το παράνομο το λογισμικό το Predator, που κάποια στιγμή θα πρέπει να απαντήσει η είτε κυβέρνηση είτε η ΕΥΠ ποιος το έχει, ποιος το έχει προμηθευτεί και για σκοπό ποιου το χρησιμοποιεί αυτή τη στιγμή στην χώρα.

Δεν μπορεί αυτή τη στιγμή ο Πρωθυπουργός και η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών να δηλώνουν ότι δεν γνωρίζουν ποιος χρησιμοποιεί το λογισμικό το Predator, το οποίο έχει συγκεκριμένη στόχευση και προφανώς είναι για να εκβιάζει ανθρώπους όσον αφορά την ιδιωτικότητα τους.

Οι “παρακολουθήσεις” 

Οι υποθέσεις των υποκλοπών δεν είναι κάτι ξένο για τις πρακτικές των συντηρητικών κυβερνήσεων στην Μεταπολιτευτική ιστορία της Ελλάδας.

Ήταν Απρίλιος του 1993 όταν ο υπάλληλος του ΟΤΕ, Χρήστος Μαυρίκης καταγγέλει για πρώτη φορά στα ΜΜΕ ότι είχε παγιδεύσει κατ’εντολή του στρατηγού Νίκου Γρυλλάκη , στενού συνεργάτη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη τόσο τον Ανδρέα Παπανδρέου, όσο και μία σειρά πολιτικών προσώπων.

Οι πανομοιότυπες, μάλιστα,  παρακολουθήσεις δημοσιογράφων και πολιτικών πατέρα και υιού Μητσοτάκη είναι πράγματι συγκλονιστικές και δείχνουν την νοοτροπία “ιδιοκτησίας” που έχει διαχρονικά η ΝΔ για το κράτος και τους Θεσμούς

Ρητορική αποκλεισμού λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων.

Η δήλωση- υπαινιγμός του Αντιπροέδρου της Βουλής των Ελλήνων και βουλευτή της Ν.Δ, κ. Αθανασίου με την οποία αναφέρθηκε στους μουσουλμάνους βουλευτές ως εν δυνάμει υπόπτους για εθνική προδοσία και ως εκ τούτου θα ήταν “θεμιτό” να παρακολουθούνται, καλλιεργεί πνεύμα δογματισμού και μισαλλοδοξίας.

Ο στιγματισμός λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων μέσα σε μια ευνομούμενη και συνταγματικά κατοχυρωμένη Δημοκρατία, είναι απερίφραστα καταδικαστέος και συλλήβδην κατακριτέος, όπως το επιτάσσει η ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.

Το πολιτικό σύστημα της Χώρας μας και η Βουλή οφείλει να προασπιζει τις συνταγματικές ελευθερίες των πολιτών, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το συνταγματικό δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας αλλά όλα αυτά τα χρόνια, γνωρίζουμε καλά πως η Δεξιά, έχτισε το ψηφοφορικό της κοινό πάνω σε αυτές τις λαϊκιστικές λογικές που από πίσω τους, κρύβεται το “πατροπαράδοτο” “πατρίς-θρησκεία-οικογένεια” ( είναι να αναρωτιέται κανείς, πίσω από το τρίπτυχο αυτό, πόσα έχουν κάνει στην Δεξιά για να το δικαιολογήσουν; Πώς υπεράσπισαν επί της ουσίας και όχι σε επίπεδο “φανφάρας” το τρίπτυχο αυτό; Θέμα για άλλο κείμενο σίγουρα) με την διαφορά πως η Δεξιά σήμερα εννοεί: “Εμπορεύομαι τον πατριωτικό αίσθημα των πολιτών – τα χω καλά και στην “ομπρέλα” των ψηφοφόρων με τον κλήρο – επικαλούμαι την οικογένεια ως αναφορά που με συνδέει με το παρελθόν”

“Παρακράτος”

Από την “ΑΣΠΙΔΑ” και το “Σχέδιο Περικλής” μέχρι την “Αποστασία” και τις παρακολουθήσεις πολιτικών από τις κυβερνησεις Μητσοτάκη (Πατέρα και Υιου) και από την ΚΥΠ στην ΕΥΠ του Πρωθυπουργικού Γραφείου μέχρι το “νόμιμες οι επισυνδέσεις πολιτών – και δημοσιογράφων;-και πολιτικών αντιπάλων;¨το παρακράτος της Δεξιάς όπως πέρασε στην ιστορία είναι μια καθόλου ιστορική αναφορά. Με “διαρροές” που κινούνται στα όρια της προσπάθειας πολιτικής εξόντωσης αντιπάλου, “λάσπες” και “μπορεί να έχει καταστραφεί ο φάκελος Ανδρουλάκη” νομίζω οτι πλέον έχει γίνει πασιφανές πως ο “κεντρώος” υιός Μητσοτάκης είναι Δεξιότερος του Πατέρα του στις πρακτικές που εφαρμόζει.

Είναι ζήτημα Δημοκρατίας η πτώση του συντηρητισμού στην Ελλάδα 

“Η Δημοκρατική Παράταξη όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να ιδιοποιηθούν έννοιες και σύμβολα είναι ταυτισμένη με τον πολιτικό χώρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ταυτισμένο με την Ιστορία της και τις καταβολές της.

Ο κόσμος της Δημοκρατικής Παράταξης αντιστάθηκε στα πιστοποιητικά πολιτικών φρονημάτων, στο φακέλωμα, στις μεθοδεύσεις του παλατιού, στις μεθόδους «βίας και νοθείας», στο μετεμφυλιακό παρακράτος.

Και στη Μεταπολίτευση το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στήριξε έμπρακτα την Εθνική Συμφιλίωση, την κοινωνική κινητικότητα, την αποκέντρωση, τον θεσμικό εκσυγχρονισμό, τις ανεξάρτητες Αρχές.  ” (Απόσπασμα από το άρθρο του Γιάννη Σμερού στο “THE SOCIALIST”  με το οποίο συμφωνώ απόλυτα.

Όλα δείχνουν, ύστερα και από συζητήσεις με ειδήμονες και πολιτικούς αναλυτές, πως εφόσον το ΠΑΣΟΚ πιστώνεται την πτώση της ΝΔ και της Δεξιάς, αναμένεται ραγδαία άνοδος στα ποσοστά της δημοκρατικής παράταξης σε όλη την επικράτεια, θυμίζοντας έντονα το “σκηνικό” προ δεκαετίας όταν 3 κόμματα είχαν μικρή απόσταση ποσοστιαία μεταξύ τους, αυτή τη φορά το ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που έρχεται δυναμικά να φέρει πραγματικά την ελπίδα και όχι μια συνεργασία με την ακροδεξιά των ΑΝΕΛ “βαφτίζοντάς” την “πρώτη φορά Αριστερά”. Ζούμε την δική μας, 3η του Σεπτέμβρη, στεκόμαστε αξιακά απέναντι σε όλα τα μείζονα ζητήματα για την κοινωνία, τα εθνικά, την οικονομία. Για την Δημοκρατία. Για ένα νέο πολιτικό ήθος. Και εδώ, πρέπει όλοι μας, να είμαστε αρωγοί στην μάχη που δίνει μόνο του το ΠΑΣΟΚ και ο Νίκος Ανδρουλάκης για αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών.