“Κάπου Ώπα με την Προπαγάνδα” – Γράφει ο Νίκος Μποζιονέλος

Υπάρχει δημοσιογραφία και «δημοσιογραφία». Εν Ελλάδι, η 108η θέση στην ελευθερία του Τύπου, παγκοσμίως, είναι μάλλον εγκωμιαστική. 

Ναι, ξέρω, υπάρχει και το τηλεκοντρόλ. Και το «αλλάζω κανάλι». Ωστόσο η (μιντιακή και πολιτική) κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο που έδωσε λαβή και αφορμή για τούτο το άρθρο. Και, υπογραμμίζω και διευκρινίζω, με υπέρ του δέοντος σεβασμό σε φίλους και συναδέλφους που εργάζονται στον συγκεκριμένο σταθμό. 

Νίκο Ανδρουλάκη, πρόεδρε του ΠΑΣΟΚ. Το εμπάργκο των μελών του κινήματος σε ΜΜΕ που προπαγανδίζουν τα non paper του Μαξίμου και της ΝΔ, ραδιόφωνο και τηλεόραση, είναι πια εκ των ων ουκ άνευ. Και μην ακούσω, αναγνώστη, τα τετριμμένα για την ελευθερία του Τύπου, για σεβασμό στη δημοσιογραφία και άλλες τρίχες κατσαρές. 

Πρωτίστως ο σταθμός, και άρα η ιδιοκτησία του και οι επικεφαλής του, πρέπει να σεβαστούν και τη δημοσιογραφία και την ενημέρωση. Και δεν το πράττουν. Θυμάμαι, το ’19, τον Αλέξη Τσίπρα σε συνέντευξή του σε Σία Κοσιώνη και Αλέξη Παπαχελά να βάζει στοίχημα με τον Παπαχελά ότι ουδέποτε θα ρωτήσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη για τη… μεσοτοιχία με τον Μιχάλη Χριστοφοράκο της Siemens. Και, τρία χρόνια μετά, πρέπει να αναγνωριστεί ότι ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ πήγε… ταμείο. 

Όπως «πληρώθηκε» τότε, διότι και, κατά γενική ομολογία, κερδισμένος είχε βγει, μετά το δικό του εμπάργκο στον συγκεκριμένο όμιλο. Και για καιρό, ως και προ διετίας, υπήρχε ένας ας πούμε σεβασμός στα στελέχη του κόμματός του, ακόμη και από το πρωινό. 

Δεν θα μπω καν στη διαδικασία να ψάξω το σάιτ της ΕΣΗΕΑ το αν είναι μέλη ή όχι γνωστοί Δημοσιογράφοι που “κουράστηκαν” με την υπόθεση των υποκλοπών. Δημοσιογράφο δεν σε κάνει μια ταυτότητα της ένωσης. Δημοσιογράφο σε κάνει η πορεία σου. 

Και, ΟΚ, κάποιοι “δημοσιογράφοι”  είναι φαντάσματα παλαιάς εποχής που κυνηγούσαν «τους κομμουνιστάς». Τυχαία  άκουσα  συγκεκριμένο “φάντασμα” που πρόσφατα, έφτασε στο σημείο να ζητήσει κανονική αστυνομία μέσα στα πανεπιστήμια. Μιλάμε, τύφλα να έχει η εποχή της χωροφυλακής και τον δωσίλογων. Βέβαια, αρκετοί αν όχι όλοι, πιθανώς δεν πρόλαβαν ηλικιακά να δηλώνουν  πολιτικοί εξόριστοι σε βρεφική ηλικία, όπως το ίνδαλμά τους ο Κυριάκος Μητσοτάκης,  μα  πάνω-κάτω όταν γεννιόνταν, λάμβανε χώρα η Αποστασία. Των δωσίλογων και προδοτών του κέντρου της εποχής. Των  “πολιτικών καθαρμάτων” των 60s. Με αυτούς μεγάλωσε, τι περιμένατε; 

Δεν έχω και απαιτήσεις από τον δημοσιογραφικές “περσόνες”, που στο πρόσωπο της Γεωργίτσας της Μελόνι είδαν την εκλογή μιας δυναμικής γυναίκας. Είναι ανήκεστος η βλάβη τους. 

Είναι απλά τα πράγματα:  Είτε δημοσιογραφείς, είτε ασκείς προπαγάνδα: για την εμπειρία σου και τις γνώσεις σου, δεν υπάρχει μεσοβέζικη λύση. Και τι απαντάνε λοιπόν στους εκπροσώπους του ΠΑΣΟΚ όποτε  “φιλοξενούνται”; Ότι… κούρασε το θέμα των υποκλοπών. Κούρασε, λέει. Όχι τους ίδιους, διευκρίνισε, αλλά τον κόσμο. 

Ναι, ρε, όπως τότε που όλες οι κοινωνικές ομάδες ήταν με το «Ναι». Όποτε ένας δημοσιοκάφρος εκφράζει το κοινό αίσθημα, για να συνεχίσω τη στοιχηματική διάλεκτο, συνήθως πάει… κουβά. 

Εν κατακλείδι, τόσο ο Ανδρουλάκης όσο και ο Τσίπρας, μετά τα όσα βίωσαν τα στελέχη του δικού του κόμματος τα τελευταία 24ωρα σε ΜΜΕ που πλέον ορθά και φανερά έχει γίνει “άτυπο” Γραφείο Τύπου της ΝΔ του Μητσοτάκη (ακόμη και προπαγανδιστική αφαίρεση λέξης από δήλωση, έγινε), οφείλουν στην ιστορία τους, και στις παρατάξεις τους, να προχωρήσουν σε εμπάργκο. Όχι αύριο, κύριοι. Χθες. 

Κι ας μας μιλήσουν μετά για δημοσιογραφία και δεοντολογία. Ας μιας μιλήσουν μετά για… ελευθερία του Τύπου και της ενημέρωσης. 

ΥΓ1. Από το άρθρο νο 2 για τις αρχές δεοντολογίας του δημοσιογραφικού επαγγέλματος, όπως αναγράφονται στον ιστότοπο της ΕΣΗΕΑ. Τα συμπεράσματα, δικά σας: 

Το δικαίωμα του ανθρώπου και του πολίτη να πληροφορεί και να πληροφορείται ελεύθερα είναι αναφαίρετο. Η πληροφόρηση είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα ή μέσο προπαγάνδας. Ο δημοσιογράφος δικαιούται και οφείλει:

-Να θεωρεί πρώτιστο καθήκον του προς την κοινωνία και τον εαυτό του τη δημοσιοποίηση όλης της αλήθειας.

-Να θεωρεί προσβολή για την κοινωνία και πράξη μειωτική για τον εαυτό του τη διαστρέβλωση, την απόκρυψη, την αλλοίωση ή την πλαστογράφηση των πραγματικών περιστατικών.

-Να σέβεται και να τηρεί το διακριτό της είδησης, του σχολίου και του διαφημιστικού μηνύματος, την αναγκαία αντιστοιχία τίτλου και κειμένου και την ακριβή χρησιμοποίηση φωτογραφιών, εικόνων, γραφικών απεικονίσεων ή άλλων παραστάσεων.

– Να μεταδίδει την πληροφορία και την είδηση ανεπηρέαστα από τις προσωπικές πολιτικές, κοινωνικές, θρησκευτικές, φυλετικές και πολιτισμικές απόψεις ή πεποιθήσεις του.

-Να ερευνά προκαταβολικά, με αίσθημα ευθύνης και με επίγνωση των συνεπειών, την ακρίβεια της πληροφορίας ή της είδησης που πρόκειται να μεταδώσει.

– Να επανορθώνει χωρίς χρονοτριβή, με ανάλογη παρουσίαση και ενδεδειγμένο τονισμό, ανακριβείς πληροφορίες και ψευδείς ισχυρισμούς, που προσβάλλουν την τιμή και την υπόληψη του ανθρώπου και του πολίτη και να δημοσιεύει ή να μεταδίδει την αντίθετη άποψη, χωρίς, αναγκαστικά, ανταπάντηση, η οποία θα τον έθετε σε προνομιακή θέση έναντι του θιγομένου.

ΥΓ2. Το παρόν άρθρο εκφράζει τις θέσεις του δημοσιογράφου και όχι απαραίτητα του εν λόγω ιστότοπου.

Αν είσαι socialιστής, τα λέμε κι από Facebook, Twitter & Instagram