Σε συνέντευξη που παραχώρησε ο πρώην Υπουργός και υποψήφιος Δήμαρχος Αθηναίων, Παύλος Γερουλάνος έκανε λόγο για την προοπτική δημιουργίας κοινού μετώπου στην αντιμετώπιση της Δεξιάς.

Σχόλιο Συντάκτη:Χριστίνα Ψωμοπούλου για το “Τhe Socialist”

Το θέμα δεν είναι πως; Είναι πάνω απο όλα ΓΙΑΤΙ; Γιατί να θες την κοινή πορεία με ένα κόμμα που έγινε “τελεία” στην πολιτική ηθική που πρέσβευε πάντα η Αριστερά και η Σοσιαλδημοκρατία απο αρχή δημιουργίας του πολιτικού συστήματος. ΓΙΑΤΙ να θες πορεία με ένα κόμμα που αποδεδειγμένα προσπάθησε να σε “λίώσει” στερώντας σου τις απαρχές, τις αξίες και την παρακαταθήκη που δικαιωματικά είναι δική σου. ΓΙΑΤΙ να θέλει κανείς την κοινή πορεία με ένα κόμμα που σύμφωνα με όλα όσα βλέπουν τα φώτα της δημοσιότητας, έκανε ό,τι μπόρεσε για να ιδρύσει Παρακράτος επιδιώκοντας την πολιτική εξόντωση των αντιπάλων του υιοθετόντας “μαφιόζικες” πρακτικές που προσβάλλουν σοβαρά τον θεσμό της Δημοκρατίας στην χώρα μας. . .

Ο Παύλος Γερουλάνος μεταξύ άλλων σημείωσε τα εξής:

Ο κος Μητσοτάκης εδραιώνεται ως η μόνη επιλογή ενώ ο χώρος μας αδυνατεί να δείξει άλλη κατεύθυνση.
“Κοινή πορεία ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ; Πώς;”

“Υπάρχει μια πρόσκληση για κοινή πορεία, κοινή πορεία προς τα που; Το πρόβλημα που βλέπουμε πάντα στην Ελληνική πολιτική ζωή είναι ότι θεωρούμε ότι αν τα βρει ο Τσίπρας με την Γεννηματά, αποκτούν κοινή πορεία. Για να τα βρεις, πρέπει να μιλήσεις πολιτικά. Υπάρχει διάθεση  για κοινή πορεία, χωρίς να υπάρχει η χάραξη της πορείας ούτε από την μια μεριά, ούτε από την άλλη. Αυτό είναι που με ανησυχεί. Αυτή την στιγμή, ο κύριος Μητσοτάκης εδραιώνεται σιγά-σιγά ως ο άνθρωπος ο οποίος είναι η μόνη επιλογή και εμείς δεν έχουμε δώσει ένα όραμα για τη χώρα που να είναι διαφορετικό από αυτό το οποίο δίνει σήμερα η νεοφιλελεύθερη παράταξη.

Για να δημιουργήσεις ένα κίνημα πλειοψηφικό μέσα στην κοινωνία θα πρέπει να δώσεις το δικό σου το όραμα για το που θες η κοινωνία να πάει. Όταν δεν το έχει αποτυπώσει αυτό ούτε η μία μεριά ούτε η άλλη η διάθεση για κοινή πορεία μπορεί να είναι κάτι πολύ ωραίο αλλά δεν είναι εφικτό.

Για παράδειγμα, τι χρειάζεται να συζητήσουμε όταν λέμε ότι θέλουμε μία άλλη Ευρώπη, μία πιο ανθρώπινη Ευρώπη. Ποιο είναι όμως το δια ταύτα στην Ευρώπη που θέλουμε; Δηλαδή θα συνεχίσουμε να είμαστε μέλη μιας Ευρώπης η οποία για 10 χρόνια συζητάει να φύγει η Ελλάδα λόγω των ελλειμμάτων της αλλά ούτε μία μέρα δεν συζητάει για την Πολωνία και την Ουγγαρία που καταπατούν ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία του τύπου και την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης. Δεύτερο παράδειγμα. Οι τράπεζες. Θα πούμε επιτέλους ότι οι τράπεζες, τις οποίες έχει χρηματοδοτήσει ο Έλληνας πολίτης και ο Ευρωπαίος πολίτης ότι πρέπει να γίνουν εργαλείο ανάπτυξης ή θα πούμε ότι είμαστε ικανοποιημένοι με τις τράπεζες να δίνουν χρήματα εκεί που υπάρχουν χρήματα; Γιατί ξέρετε ότι για να πάρει κάποιος ένα δάνειο ακόμα και για να αξιοποιήσει τα προγράμματα της ΕΕ θέλει τόσες εγγυήσεις που ο μόνος που μπορεί να πάρει δάνειο είναι αυτός που έχει χρήματα.”