Άλλο “αποκλεισμός” άλλο “ανανέωση” κύριε Καστανίδη

Γράφει ο Γαβρής Άγγελος, Δημοσιογράφος, Μέλος ΕΣΗΕΜ-Θ

Στο χωριό μου, λένε όταν θέλουν να δηλώσουν μία σημαντική ανάγκη για ανανέωση και αλλαγή παραδείγματος, “τόπο στα νιάτα”. Στην Θεσσαλονίκη, στην οποία γεννήθηκα και μεγάλωσα, δεν λένε κάτι διαφορετικό, λένε όμως κάποιοι με περίσσιο θράσος πως η “Θεσσαλονίκη είναι άλλο ‘βιλαετι”. Και διαφωνώ, πλήρως. Και αυτός είναι ο λόγος που συμφωνώ απόλυτα με την απόφαση του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Νίκου Ανδρουλάκη, να τα αλλάξει όλα!

Το έτος που μας πέρασε συντελέστηκαν συνταρακτικές αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό της κεντροαριστεράς. Ο Νίκος Ανδρουλάκης, εκλέγεται θριαμβευτικά ως ο νέος Πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής και μέσα σε 1.5 χρόνο, σεβόμενος απόλυτα το πρόταγμα της κοινωνίας, αυτό της ανανέωσης, άλλαξε τα πάντα. Και δικαιώνεται κάθε μέρα για τις επιλογές του. Είναι δύσκολο όμως να αλλάξεις άρδην ιδεολογίες και το DNA του “παράγοντα”που εμποδίζει την ανάγκη για προοδευτική και εκσυγχρονιστική στροφή της παράταξης μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Δεν αναφέρομαι εξολοκλήρου στην Θεσσαλονίκη, ωστόσο αφού μιλάμε για την Θεσσαλονίκη ήρθε η ώρα να πούμε μερικές αλήθειες: Εδώ και χρόνια, μετά την “πτώση” του Ευάγγελου Βενιζέλου και την στα ορια της καταστροφής διάσπασης του ΠΑΣΟΚ, η Θεσσαλονίκη, οργανώθηκε σε κομματικό επίπεδο με βάση τα πρόσωπα, όχι με βάση τις ιδεολογικές αρχές και όχι σε συλλογικό επίπεδο. Άρα, κάθε “προσωπάρχης” ανήλθε στην σφαίρα του μεγάλου κομματικού παράγοντα της πόλης. Αυτοί οι “προσωπάρχες” ενδόμυχα επιθυμούσαν μια παράταξη δημοσκοπικά “ελεγχόμενη” καθώς κάθε τι διαφορετικό θα “χαλούσε την σούπα” που τόσο καιρό είχαν μάθει να τρώνε μαζί με “ημέτερους”. Αυτή η λογική, ίσως ως ένα σημείο να διέσωσε τα ποσοστά της παράταξης από τον αφανισμό σε δύσκολα χρόνια, ίσως όμως και να μην της επέτρεψαν να κάνει την στροφή στο μέλλον που οφείλει να κάνει.

Πάμε όμως σε κάτι συγκεκριμένο αφήνοντας τις γενικες αναφορές στην άκρη, αλλά είπαμε, να πούμε κάποιες αλήθειες που ίσως να “ενοχλήσουν”.

Είναι σαφές, από την πρώτη στιγμή που εκλέχτηκε πανηγυρικά ως Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ο Νίκος Ανδρουλάκης, πως το πρόταγμα της κοινωνίας, ήταν και είναι η ανανέωση των προσώπων και των αντιλήψεων στον πολιτικό χώρο που εκφράζει η Δημοκρατική Παράταξη. Αυτή την στροφή στην ανανέωση, καταδεικνύει η αύξηση κατά 40% των ποσοστών του κόμματος που εμπράκτως επιδοκιμάζει το σύνολο των αποφάσεων της
ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ!

Στην στροφή στην ανανέωση δεν χωράνε “προσωπικές προσβολές” , ή αναφορές για “εκλεκτούς” πάρα μόνο αποφασιστικότητα και θέληση να μεγαλώσει η παράταξη!

Το γεγονός ότι επιλέγει την Α Θεσσαλονίκης ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι στην παραπάνω λογική, με σεβασμό στα πρόσωπα που ιστορικά ταυτίστηκαν με την παράταξη, αφήνοντας την νέα γενιά, χωρίς κομμένα φτερά, αφήνοντας στη Νότια Αθηνα τον Παύλο Χρηστίδη να ασκήσει τα βουλευτικά του καθήκοντα, έναν νέο και δυναμικό πολιτικό της γενιάς του, αφήνοντας στο Ηράκλειο της Κρήτης των ρεκόρ ποσοστών, τόσο την Ελένη Βατσινά όσο και τον Φραγκίσκο Παρασύρη να εκπροσωπήσουν και να τιμήσουν την πλειοψηφία των πολιτών που τους έδειξαν τον δρόμο για τη Βουλή.

Σε μια “κατώτερη” ανακοίνωση με βάση το προσωπικό ήθος και πολιτική του πορεία, ο Χάρης Καστανίδης, δηλώνει ενοχλημένος και επιτίθεται ευθέως στον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ -ΚΙΝΑΛ, Νίκο Ανδρουλάκη για την επιλογή του να κρατήσει την Α Θεσσαλονίκης. Μιλά για “αποκλεισμό” , για λίγους και εκλεκτούς και στον συναισθηματικό και θέλω να πιστεύω παρορμητικό του λόγο, δεν διστάζει να συγκρίνει εμμέσως το δικό του “βιογραφικό” με αυτό των νέων που μπαίνουν στη Βουλή. Άραγε, όταν ο Καστανίδης έμπαινε για πρώτη φορά στη Βουλή πριν δεκαετίες, είχε βρεθεί κάποιος να του πει “που πας εσύ, μπροστά μου δεν συγκρίνεται κανείς;” , Οχι. Το ΠΑΣΟΚ ήταν πάντα το κόμμα που έδινε χώρο στην νέα και τον νέο να εκφραστεί και να διεκδικήσει. Δεν θα υπήρχε ΠΑΣΟΚ της Αλλαγής αν υπήρχαν λογικές ανάλογες με τις αντιδράσεις που βλέπουμε εδώ και ώρες από μια ισχυρή μειοψηφία της πόλης.

Ο Χάρης Καστανίδης που ξέρουμε και μας ενέπνευσε στο παρελθόν, θα έλεγε πως συστρατεύεται με την παράταξη, στηρίζοντας τις επιλογές του Προέδρου για το συλλογικό καλό, αφήνοντας παρακαταθήκη του, πλούσιο έργο, πολιτικά και ηθικά εντός και εκτός Βουλής. Δεν θα σύγκρινε τον εαυτό του που έχει πετύχει τα πάντα σχεδόν, με νέους που έδωσαν τον δικό τους αγώνα να εκλέγουν και θα διεκδικούσε – και θα έπαιρνε – θέση ευθύνης στην επόμενη μέρα για την Θεσσαλονίκη. Μια Θεσσαλονίκη, που θέλει δουλειά, αλλαγή παραδείγματος και νέα πρόσωπα με όνειρα, φιλοδοξίες, αρχές και αξίες για να γίνει ξανά ένα από τα δυνατά χαρτιά της παράταξης.

Υ.Γ: Για το Λεκανοπεδιο και την Αττική έχουμε άλλο κείμενο.