Διάλογοι: η φωνή της νέας γενιάς του Κινήματος Αλλαγής.

Πιστοί στο ραντεβού τους,  οι ‘Διάλογοι’ αποδεικνύουν πως ήρθαν για να μείνουν! Για πρώτη φορά μέσα από φαινομενικά απλές, κοινές ερωτήσεις βλέπουμε να ξεδιπλώνεται ένας  ζωντανός διάλογος ανάμεσα σε δύο εκπροσώπους της νέας γενιάς του Κινήματος Αλλαγής. Κάθε εβδομάδα μέσα από τους διαλόγους θα συνομιλούν  δύο πρόσωπα με θέμα τις ανησυχίες, τις βλέψεις και τις σκέψεις τους από την εμπειρία τους στο πολιτικό προσκήνιο. Οι ‘Διάλογοι’ θα ολοκληρώνονται με την προσωπική ερώτηση του ενός προσώπου στο άλλο με αφορμή ένα θέμα της επικαιρότητας.  

Στους σημερινούς Διαλόγους συνδιαλέγονται o Βαγγέλης Πετριτζίκης, Μέλος ΚΠΕ Κινήματος Αλλαγής, Μέλος ΚΠΕ Νεολαίας ΠΑΣΟΚ, ΚΟΕΣ Νεολαίας Κινήματος Αλλαγής και ο Δημήτρης Παπαγιάνναρος, Δημοτικός Σύμβουλος Ελευσίνας – Μαγούλας, μέλος ΣτΑ ΟΕΕ, επίσης μέλος ΚΠΕ Κινήματος Αλλαγής

Κ.Μ.: Σας βρίσκουν σύμφωνο τα  μέτρα  και οι αποφάσεις που ανακοινώθηκαν λόγω της συνεχόμενης αύξησης των θετικών κρουσμάτων κορωνοϊού στην χώρα και κυρίως τι απαντάτε εσείς στο δίλημμα ατομικής ή κρατικής ευθύνης ως το βασικό στήριγμα ενάντια στην πανδημία; 

Β.Π.: Η πανδημία του κορωνοϊού, επιβεβαίωσε με τον πιο δραματικό τρόπο, σε ολόκληρο τον κόσμο, τις παθογένειες ενός συστήματος που χαρακτηρίζεται από έλλειμμα δημοκρατίας, εντεινόμενες ανισότητες και σύγχρονες προκλήσεις, που δεν γνωρίζουν σύνορα. Όλα αυτά ανέδειξαν λοιπόν την ανάγκη ενίσχυσης των δημόσιων συστημάτων υγείας και την κυρία ευθύνη του κρατικού παράγοντα. Η σημερινή ανεξέλεγκτη κατάσταση καταδεικνύει με το χειρότερο τρόπο την επιτακτική ανάγκη στήριξης των δημοσίων δομών υγείας και πρόνοιας, αλλά και την παράλληλη αποτελεσματική αξιοποίηση του συνόλου των διαθέσιμων εθνικών και κοινοτικών πόρων. Δε χώρα, λοιπόν,  αμφιβολία, πως το Εθνικό Σύστημα Υγείας θα μπορούσε και θα έπρεπε να ήταν καλύτερα προετοιμασμένο, όχι υποστελεχωμένο, όχι διαρκώς υποτιμημένο, για να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε, ακόμα και μια μη προβλέψιμη απειλή. Τα γερά θεμέλια της δημόσιας υγείας των προηγούμενων ετών μας κράτησαν όρθιους και ζωντανούς, ικανούς να αντιμετωπίσουμε θανατηφόρες και ανεξέλεγκτες καταστάσεις, και μαζί, τους εχθρούς του κοινωνικού κράτους, που εν μέσω πανδημίας έκαναν σημαία τους το ΕΣΥ. Για να ολοκληρώσω λοιπόν, θεωρώ πως στο 1ο κύμα η κατάσταση κίνησε σχετικά ομαλά, καθώς τα θεμέλια της δημόσιας υγείας ήταν σταθερά. Οι υποδομές της, το προσωπικό της και μαζί η ευθύνη των πολιτών συνετέλεσαν στην συρρίκνωση της διασποράς και την σχετική ασφάλεια. Στο 2ο ουσιαστικό κύμα της πανδημίας που διανύει η χώρα μας σήμερα, κάτι τέτοιο δε συνέβη. Κλείνουν επιχειρήσεις, η εστίαση τα δικαστήρια, αφήνοντας εκατοντάδες ανθρώπους ανήμπορους να ασκήσουν το επάγγελμα τους και να παρέχουν τις υπηρεσίες τους, με άλυτο το πρόβλημα του βιοπορισμού τους. Αντίθετα η διαρκής και αναμενόμενη στοχοποίηση συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων, όπως οι νέοι, διευκολύνει πολύ το κράτος να απαλλαγεί από τις ευθύνες του, ανάγοντας τα πάντα σε ζητήματα ατομικής ευθύνης. Από την πρώτη στιγμή ως ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ τονίσαμε την ανάγκη για ένα ενισχυμένο ΕΣΥ τόσο σε επίπεδο υποδομών, μόνιμες συμβάσεις εργασίας στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, Πρόσβαση σε υγειονομικό υλικό και τεστ στην κοινότητα καθώς και μια σειρά από μέτρα για τη λειτουργία των σχολείων, της Εκκλησίας, των ΜΜΜ και τους χώρους εργασίας.

Κ.Μ.: Το 2020 φαίνεται πως  είναι ο καθρέφτης της εποχής, όπου η συσσωρευμένη ανετοιμότητα των κρατών όχι μόνο τα υπονομεύει, αλλά τα εμποδίζει στην πράξη από το να  δράσουν άμεσα, οργανωτικά,  μα κυρίως αποτελεσματικά.  Ποια η δική σας γνώμη για την εικόνα της Ελλάδας ενάντια στην πανδημία, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί  τα τελευταία εικοσιτετράωρα; 

Δ.Π.: Αρχικά εκτιμώ πως η εικόνα των τελευταίων ημερών είχε προβλεφθεί προ μηνών, από τους καθ’ ύλην αρμόδιους διαχείρισης της αντιμετώπισης της πανδημίας, ως «δεύτερο κύμα». 

Εάν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, επιβάλλεται να αναφέρουμε πως κάποιες καταστάσεις δεν μπορούν να προβλεφθούν. 

Η λέξη ανετοιμότητα η οποία αναφέρεται στην ερώτηση, δεν είναι κάτι άλλο παρά η απόρροια της έλλειψης υποδομών σε πολλά κράτη, τα οποία διασχίζοντας την οικονομική κρίση εντός της τελευταίας δεκαετίας, μείωσαν δραματικά τις δαπάνες τους για την υγεία, πολλώ δε μάλλον τις δαπάνες ενίσχυσης των επιστημονικών ομάδων, αρμόδιων για θέματα αντιμετώπισης επιδημιών & πανδημιών.

Πιστεύω πως η αντιμετώπιση της πανδημίας στη χώρα μας, ακόμα και σήμερα κρίνεται θετική. Παρόλο που ορισμένα κυβερνητικά μέτρα αντιβαίνουν στη λογική, ο ανθρώπινος παράγοντας (είτε ιατρικό προσωπικό, είτε λοιποί πολίτες) είναι αυτός ο οποίος καθορίζει και θα καθορίσει το αποτέλεσμα της σκληρής μάχης. 

Κ.Μ.: Πώς θα χαρακτηρίζατε τις  δηλώσεις του κ. Αλέξη Τσίπρα, αναφορικά με τις τραγικές απώλειες  που έφερε ο σεισμός σε  Ελλάδα και Τουρκία; Συμφωνείτε με την έκκληση αλληλεγγύης  και συνεργασίας με την γειτονική χώρα, όπως προέτρεψε ο ίδιος σε δηλώσεις του στο  προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter;

Β.Π.: Μια τραγωδία ανθρώπινη όπως αυτή δεν γνωρίζει σύνορα. Ευχή όλων είναι όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες. Άλλωστε τέτοιες στιγμές, ανεξέλεγκτα καταστροφικές, οι συνοριακές διαμάχες και διενέξεις μπαίνουν πάντα σε δεύτερη μοίρα, όπως πολύ σωστά επεσήμανε και η Πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής Φώφη Γεννηματά. Προσωπικά με χαρά χαιρετίζω την επικοινωνία του Έλληνα πρωθυπουργού με τον πρόεδρο της Τουρκίας. Τους γειτονικούς λαούς του ενώνουν πολλά περισσότερα από αυτά που τους χωρίζουν, σαφώς κανείς δεν ξεχνάει την Τούρκικη προκλητικότητα των προηγούμενων μηνών και κανείς Έλληνας πολίτης δεν μπορεί να παραγνωρίσει την αναλγησία και την φοβικότητα στην αντιμετώπιση της από την Ελληνική κυβέρνηση. Παρόλα αυτά μπροστά σε μια ανθρώπινη τραγωδία όπως αυτή που βιώσανε οι κάτοικοι της Σάμου καθώς και οι κάτοικοι της Σμύρνης τοποθετούν σε πρωταγωνιστή των άνθρωπο και τις πραγματικές του ανάγκες. Μια φυσική καταστροφή, δεν αναγνωρίζει σύνορα, δεν αναγνωρίζει ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, ξεγυμνώνει την ανθρώπινη αδυναμία και νοηματοδοτεί πολύ διαφορετικά τα εκάστοτε διακυβεύματα.

Κ.Μ.: Τα καταστροφικά αποτελέσματα του σεισμού στην Σάμο και το Ανατολικό Αιγαίο έφεραν ποικίλες αντιδράσεις τόσο από το ευρύ κοινό όσο και από την αξιωματική αντιπολίτευση. Σε πρόσφατες δηλώσεις του  ο κ. Αλέξης Τσίπρας δήλωσε πως ήρθε η στιγμή να σταματήσουν οι προκλήσεις των ερευνητικών και πολεμικών πλοίων στη θάλασσα, ώστε η αλληλεγγύη να καταφέρει να στηρίξει τις προκλήσεις που ενώνουν τους δυο λαούς. Σας βρίσκει σύμφωνο η παραπάνω δήλωση; 

Δ.Π.: Πρώτα και πάνω από όλα, θέλω να εκφράσω θερμά συλλυπητήρια στις οικογένειες των δύο άτυχων παιδιών στη Σάμο, των δεκάδων θυμάτων της Σμύρνης (που δυστυχώς ώρα με την ώρα αυξάνονται), καθώς και κουράγιο στους δοκιμαζόμενους πολίτες των προαναφερθέντων περιοχών. 

Σε περιπτώσεις όπου το μεγαλείο της φύσης μας αναγκάζει να θυμηθούμε το αυτονόητο, δηλαδή πως η ανθρώπινη ζωή είναι ανεκτίμητη αλλά ποτέ δεδομένη, ο ανθρωπισμός & η αλληλεγγύη κυριεύουν τους πάντες.

Συνεπώς θεωρώ πως πρόκειται απλά για μία φωναχτή ανάγνωση της κοινής γνώμης. 

Βέβαια εύκολα δημιουργείται σύγχυση αν θυμηθούμε τις δηλώσεις του ίδιου προσώπου μερικές εβδομάδες πριν «Στις παρούσες συνθήκες, η επέκταση στα 12 μίλια στα νησιά μας στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Κρήτη είναι μονόδρομος». Αλήθεια, ποια από τις δύο δηλώσεις τον αντιπροσωπεύει;

Εν προκειμένω θεωρώ πως είναι δύο ξεχωριστές προκλήσεις, οι οποίες αδυνατούν να συνδεθούν σε διπλωματικό επίπεδο. 

Κ.Μ.:  Ως νέο πρόσωπο σε μία  Ελλάδα που χαρακτηρίζεται συχνά ως συντηρητική, ποιες οι σκέψεις σας σχετικά με την ακύρωση της καθιερωμένης παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου;  Υπάρχει χώρος και χρόνος για εναλλακτικούς εορτασμούς; 

Β.Π.: Ο Ελληνικός λαός έδωσε έναν αγώνα, και οφείλουμε να αναγνωρίζουμε και να τιμούμε πάντα αυτόν τον αγώνα. Σήμερα, που η ανθρωπότητα βρίσκεται μπροστά σε νέες προκλήσεις, προσλαμβάνει νέες διαστάσεις. Οφείλουμε να περιφρουρήσουμε τις αρχές και τις άξιες μας, να εμπεδώσουμε την ανεξαρτησία, την ισονομία και την ισοπολιτεία και να αναδείξουμε σε καθοριστικό παράγοντα για το μέλλον τη συμμετοχή κάθε πολίτη. Η πανδημία μας άλλαξε τα δεδομένα, μαζί ίσως και τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την έννοια της προόδου. Αυτό το ίδιο πλαίσιο, είναι που ορίζει και τον διαρκή αγώνα μας απέναντι στη συντήρηση και τις συντηρητικές δυνάμεις που αμφισβητούν τους δημοκρατικούς θεσμούς, υποσκάπτουν και αποδομούν τις κοινωνικές κατακτήσεις, υπηρετούν τους λίγους σε βάρος των πολλών και οδηγούν την Ελλάδα στην οπισθοδρόμηση. Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου ήταν και παραμένει το σύμβολο της αντίστασης, του αγώνα κατά του φασισμού. Και κυρίως, είναι η απόδειξη πως η πλειοψηφία του ελληνικού λαού ενώθηκε σε ένα ενιαίο μέτωπο κατά των δυνάμεων του άξονα και της φρικαλεότητας τους. Τα μεγαλύτερα δεινά που υπέστη η χωρά μας, η φτώχεια, οι αρρώστιες, οι ψυχικές ασθένειες, ο εμφύλιος πόλεμος που ακολούθησε είναι γεγονότα που καμία συγκυρία δεν θέτει υπό αμφισβήτηση.  Προσωπικά οι παρελάσεις δεν με βρίσκουν σύμφωνο, και θεωρώ ότι παραπέμπουν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα που ουδεμία σχέση έχουν με την αστική δυτικού τύπου Δημοκρατίας μας. Χρέος μας είναι να μεταλαμπαδεύσουμε στα νέα παιδιά την έννοια της Δημοκρατίας, την έννοια της πολυφωνίας, του πλουραλισμού, τον σεβασμό στην διαφορετικότητα, την αλληλεγγύη και του πατριωτισμού.

Κ.Μ.: Ποιο  είναι το δικό σας όραμα για την εικόνα της Ελλάδας του 2021 και ποια η γνώμη σας για το ευρέως γνωστό διαφημιστικό σποτ που κυκλοφόρησε για την επέτειο των διακοσίων χρόνων από την επανάσταση του 1821;

Δ.Π.: Καλλιμάρμαρο, άνθρωποι -μεγαλύτεροι & μικρότεροι-, χορός, μουσική (και τι μουσική!), συνεργασία, χαμόγελα, αγάπη και σύμβολα.

Είναι κάποιες από τις λέξεις που «διαβάζουμε», χωρίς όμως να τις βλέπουμε γραμμένες, παρακολουθώντας το σποτ. Βλέπουμε όμως και κάτι άλλο, βαθύτερο και πιο ουσιαστικό. Το χώρο, που παρέχουν οι παλαιότερες γενιές στις νεότερες, οι οποίες με ορμή και πάθος έρχονται όχι για να τους αντικαταστήσουν, αλλά για να δημιουργήσουν, μαζί τους.

Αυτό είναι το όραμα. Η έννοια του μαζί.

Οι δυνατότητες και η φρεσκάδα της πιο καταρτισμένης γενιάς, συνοδευόμενες από την εμπειρία των μεγαλύτερων γενεών, αναγεννούν την Ελλάδα.

Κ.Μ.: Ποιες οι σκέψεις σας πριν και μετά την ενασχόλησή σας με την πολιτική στην Ελλάδα; Αξίζει τελικά οι νεότερες γενιές να επενδύουν χρόνο και ενέργεια στα κοινά της χώρας;

Β.Π.: Σήμερα, που καλπάζουν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που επιτίθενται χυδαία στα εργασιακά δικαιώματα, που ακυρώνουν εν τοις πράγματι τις κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα, η ενασχόληση των νέων με τα κοινά αποκτά μεγαλύτερη σημασία από ποτέ άλλοτε. Σε μια εποχή, που υπάρχει η δυνατότητα για καλύτερους όρους και συνθήκες εργασίας για όλους, κάποιοι επιχειρούν να διευρύνουν τις κοινωνικές ανισότητες. Πιστοί στην ευρωπαϊκή σοσιαλιστική και δημοκρατική φυσιογνωμία των πιστεύω μας, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να παλέψουμε ξανά για την πλήρη εργασία, τους αξιοπρεπείς μισθούς, την ουσιαστική αντιμετώπιση της ανεργίας, και την κοινωνική προστασία. Είναι ανάγκη οι νεότερες γενιές να επενδύσουν και να ασχοληθούν με την πολιτική, με τα κοινά προβλήματα και τις κοινές μας ανησυχίες. Μοναχά τότε θα είμαστε αντιμέτωποι με την ιστορία μας προσδίδοντας εκ νέου προοπτική στην ελληνική κοινωνία,  καταφέρνοντας με αγώνες να βάλουμε φρένο σε όσους καταπατούν τη γενιά μας, η οποία έχει ζήσει 4 μνημόνια, ένα μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και μια πανδημία. Σε όλους αυτούς, που με πρόσχημα την πανδημία, και την κρατική αδυναμία, καταλογίζουν συλλογικά ευθύνες στη γενιά που «φταίει για όλα», σε μια γενιά «ανεύθυνη», κατά τα λεγόμενα τους, που της έχουν αφαιρεθεί όνειρα και ελπίδες για το μέλλον της, η απάντηση μπορεί να είναι μια: Η νέα γενιά να ασχολείται με τα κοινά, να ενημερώνεται, να αναπτύσσει κριτική ικανότητα και να επενδύει στην εκπαίδευση της και να δώσει τις μάχες εκείνες που επιτάσσει για να συνάψει ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο που θα εξασφαλίσει καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και να μην αποτελέσει άλλη μια γενιά μεταναστών.

Κ.Μ.: Ως νέο πολιτικό πρόσωπο, ποιες οι προτάσεις σας για μία λειτουργική και ασφαλή καθημερινότητα μέσα στην πανδημία; 

Δ.Π: Επιδιώκοντας την ουσία, δεν θα αναφερθώ στα όσα η κυβέρνηση δεν προετοίμασε τους τρεις μήνες του καλοκαιριού. 

Πιστεύω πως η ιδανική λύση βρίσκεται σε δύο μόνο άξονες. Στην εφαρμογή των συμβουλών των επιστημόνων και σε ό,τι μπορεί να συνδυαστεί με το πρόθεμα «τηλε» (τηλεργασία, τηλεκπαίδευση κοκ). Το ένα μας προστατεύει σε τυχόν συνωστισμό και το άλλο στην αποφυγή δημιουργίας συνωστισμών.

Σε ό,τι αφορά δε, το εκ νέου κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων εστίασης, αθλητισμού αλλά και πολιτισμού, πρέπει να προκύψουν σοβαροί ελεγκτικοί μηχανισμοί -με τη συμβολή και των δύο βαθμίδων της Αυτοδιοίκησης- ώστε να αποφεύγονται τα οριζόντια «λουκέτα».

Ολοκληρώνουμε τους Διαλόγους όπως τους αρμόζει. Αφήνουμε τους συνεντευξιαζόμενους να μιλήσουν πρόσωπο με πρόσωπο, όπως σε κάθε διάλογο, δίνοντάς τους την ευκαιρία να συνομιλήσουν μέσα από μία προσωπική τους  ερώτηση με θέμα την επικαιρότητα.

Δ.Π.: Αφού σε ευχαριστήσω Βαγγέλη, για την όμορφη και πρωτότυπη “κουβέντα” μας, θέλω να σε ρωτήσω το εξής:

Στο πλαίσιο των εξαιρετικά επειγουσών και έκτακτων καταστάσεων της πανδημίας, η Πολιτεία προχώρησε στην εφαρμογή σχεδίου ενημέρωσης από τα ΜΜΕ προς το κοινό. Θεωρείς πως αυτό επηρέασε το περιεχόμενο, αλλά και τον τρόπο παρουσίασης κάποιων ειδήσεων;

Β.Π.: Τα στοιχεία που ήρθαν στο φως, σχετικά με την κρατική διαφήμιση και την καμπάνια για τον COVID-19, επιβεβαίωσαν την αδιαφάνεια, την εξάλειψη κάθε είδους αντικειμενικών κριτηρίων, αλλά και την επιδότηση ανύπαρκτων μέσων. Τα αδικαιολόγητα ποσά που εδόθησαν από την Κυβέρνηση στα ΜΜΕ, τη στιγμή που η δημόσια υγεία και παιδεία συνθλίβονται και τα εργασιακά δικαιώματα συρρικνώνονται, καταφέρνουν να δημιουργήσουν την εντύπωση παρασιτικών κέντρων και κατεστημένων, τα οποία «κόπτονται για τη διαφάνεια». Ωστόσο, στην πραγματικότητα, οι επιλογές της Κυβέρνησης φαίνεται να μην αφορούν τη χώρα, το σύνολο των πολιτών, ανεξαρτήτως εισοδήματος και το δημόσιο συμφέρον. Το πελατειακό κράτος εγκαθίσταται εκ νέου, με την επικοινωνιακή καταιγίδα της κυβέρνησης να ενοχοποιεί την κοινωνία των πολιτών, ιδίως δε τη νέα γενιά. Τη στιγμή που αμφισβητείται η κοινωνική συνοχή, η κοινωνική δικαιοσύνη, το κράτος πρόνοιας και οι δημόσιες υπηρεσίες υπολειτουργούν, υποχρηματοδοτούμενες και υπoστελεχωμένες, η πολιτική ασθένεια που σήμερα κυριαρχεί προς εξυπηρέτηση συγκεκριμένων πολιτικών στόχων υπονομεύει κάθε έννοια δίκαιου και δημοκρατικού πολιτισμού στη χώρα μας. Επιπλέον καλό να είναι να θυμόμαστε πως για όλα τα παραπάνω αρκούσε μια μόνο μεταρρύθμιση για να αναδείξει την αδιαφάνεια και είναι η δημιουργία της Διαύγειας από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και του Γιώργου Παπανδρέου. Αναρωτιέμαι αν δεν υπήρχε η Διαύγεια θα μάθαινε ποτέ ο Ελληνικός λαός για την λίστα Πέτσα;

Β.Π.: Ποια είναι η άποψή σου για τα δημοσιεύματα της Γαλλικής εφημερίδας Charlie Hebdo?

Δ.Π.: Βαγγέλη σε ευχαριστώ πολύ για την ερώτηση.

Στο σημείο αυτό, πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη έμφαση. Πρέπει να γίνει ευρέως κατανοητό πως η ουσία, δεν περικλείεται στο αν κάτι συνάδει ή όχι με τη αισθητική ή την άποψη μας. Γι’ αυτό άλλωστε υπάρχουν και οι συνδρομές. 

Η ερώτηση σου είναι μία ακόμα ευκαιρία, για να δυναμώσουμε το κατοχυρωμένο δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης και του ελεύθερου λόγου, που χαρακτηρίζει τα ιδανικά των δημοκρατικών κοινωνιών.

Ο μόνος που μπορεί να ανακαλέσει ή να φρενάρει τα παραπάνω είναι η δικαιοσύνη. Κανένα όπλο & καμία θρησκεία.

Βαγγέλη σε ευχαριστώ και πάλι.

Μέχρι τους επόμενους ‘Διαλόγους’, καλή αντάμωση.