Η ‘’αυτοκτονία’’ της Ελλάδας και της ΕΕ – Γράφει στο “The Socialist”, ο Λάμπης Χριστόπουλος.

          Την εβδομάδα που πέρασε, συζητήθηκε στην Σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ένα από τα πιο σημαντικά θέματα των ημερών μας, πλην του covid19. Το θέμα αυτό δεν ήταν άλλο από τη σχέση των κρατών μελών της ΕΕ με την, κατά βάση, γειτονική χώρα την Τουρκία, ενώ τέθηκε επί τάπητος και μάλιστα ευθέως, η επιβολή κυρώσεων εξ’ αιτίας της αλαζονικής συμπεριφοράς που επί σειρά ετών επιδεικνύει ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

          Παρ’ όλο που πολλές χώρες μέλη της ΕΕ είχαν την πρόθεση να σταθούν στο πλευρό της Ελλάδας και να παλέψουν προκειμένου να επιβληθούν κυρώσεις στην γειτονική χώρα, πολλές ήταν και εκείνες, που λόγω οικονομικών συμφερόντων, είτε κράτησαν ακέραια και ουδέτερη θέση, είτε αρνήθηκαν πάση θυσία την έγκριση των ποινών. Μια από αυτές τις χώρες ήταν και η Γερμανία. Βέβαια, οι ΗΠΑ που έχουν κι αυτές μεγάλου βεληνεκούς οικονομικές συμφωνίες, όπως εμπόριο όπλων, οικονομικά ομόλογα και καταθέσεις καθώς και εμπόριο μεταλλευμάτων και ασχέτως από το αν ο – και για λίγο καιρό ακόμα- Πρόεδρος Ντόναλτ Τραμπ, δηλώνει δημοσίως, φίλος του Τούρκου Προέδρου, ενέκρινε τελικά τις κυρώσεις που ψήφισε προηγουμένως η Βουλή των Αντιπροσώπων, για την αγορά των S-400 από τη Ρωσική Ομοσπονδία.

          Η Ελλάδα με εκπρόσωπο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος είχε φροντίσει από καιρό να μας κάνει ξεκάθαρο πως λόγω ονόματος, οικογενειακού, πολιτικού και μορφωτικού κύρους (συγκρίνοντας τον εαυτό του με τον Αλέξη Τσίπρα και  ναι αυτό ήταν το μέτρο σύγκρισης), θα καταφέρει συγκεντρώνοντας συμμάχους από την Ευρωπαϊκή Ένωση και πλάι πάντα στον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, να σηκώσει ανάστημα απέναντι σε όσους θα ήταν αντίθετοι σε αυτή την επιλογή. Πρωτίστως, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας καθώς και σειρά Υπουργών επιχείρησαν με κάθε τρόπο να μας κάνουν το μυαλό κομπόστα, πείθοντάς μας σαν Έλληνες πολίτες ότι θα πετύχουμε γιατί ο πρωθυπουργός μας είναι ο αξιότερος όλων.

         Τη συνέχεια και το τέλος όλοι το γνωρίζουμε. Η συνεδρίαση διεκόπη δύο φορές, ενώ οι πολυπόθητες κυρώσεις ήταν απλά ένα όνειρο. Όσο για το αφήγημα του Κυριάκου Μητσοτάκη, όχι απλά δεν εισακούστηκε αλλά γύρισε στην Ελλάδα με άδεια χέρια. 

         Σε κάθε περίπτωση αυτό που πρέπει να σημειώσουμε είναι πως…

Λαέ των Ελλήνων,

Αποτύχαμε. Σαν χώρα, σαν πράξη ενότητας, σαν Ευρώπη. Δεν μας κυριεύει κανένα πνεύμα ομοψυχίας και ενότητας, δεν έχουμε κανένα δείγμα αλληλοκατανόησης. Οι απόψεις μας διίστανται, το χάσμα είναι μεγάλο. Απεδείχθη πως για την Γερμανία, δεν είμαστε παρά ένα κρατίδιο με χρέη. Τόσο μέτρησε ο λόγος μας. Τόσο το χειρίστηκε και ο Πρωθυπουργός. Ακόμα και την ώρα συνεδρίασης στη Σύνοδο Κορυφής, βάλαμε το οικονομικό συμφέρον πάνω από την ίδια μας την ασφάλεια. Την ασφάλεια των συνόρων μας και των πολιτών μας, της Ελλάδας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Την ώρα που χιλιάδες πεθαίνουν καθημερινά στα νοσοκομεία σε όλο τον κόσμο, την ώρα που η οικονομία συρρικνώνεται ολοένα και πιο πολύ, εμείς σαν ΕΕ, αντί να συσπειρωθούμε, απομακρυνόμαστε. Για να μπορεί η Γερμανία να έχει το πάνω χέρι πάντα και παντού, να κλείνει ανενόχλητη συμφωνίες με την Τουρκία για την κατασκευή υποβρυχίων. Για να μπορεί το πρωθυπουργικό ζεύγος να φιγουράρει άνετα, εν μέσω πανδημίας, ρίχνοντας σε όλους μας στάχτη στα μάτια, ενώ ο Ελληνικός Στρατός βρίσκεται σε ετοιμότητα, έτοιμος να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του Ερντογάν. Μετά από αυτή την ήττα τόσο του Κυριάκου Μητσοτάκη, όσο και της ΕΕ, πλέον είμαι σίγουρος. Λαέ των Ελλήνων, ηττηθήκαμεν κατά κράτος και είμαστε άξιοι της μοίρας μας.