Γ.Δραγασάκης: “Αντίπαλος της Αριστεράς είναι η Τρομοκρατία”

Σημεία από τη συνέντευξη του Γιάννη Δραγασάκη στο “Κανάλι ΈΝΑ” και την δημοσιογράφο Λία Λάππα 

* Η 17Ν έχει κριθεί νομικά, με τη δικαστική καταδίκη των μελών της για τις δολοφονικές πράξεις τους. Έχει κριθεί και πολιτικά, για το κακό που έκανε στη Δημοκρατία και τον τόπο. Η 17 Νοέμβρη υπήρξε για δεκαετίες άλλοθι για την ένταση της καταστολής και την ανάμιξη μυστικών υπηρεσιών τρίτων κρατών στα ελληνικά πράγματα.

* Η Αριστερά είναι αντίπαλη με την τρομοκρατία. Αν πιστεύεις ότι οι μαζικοί κοινωνικοί αγώνες αλλάζουν τον κόσμο, δεν μπορεί να πιστεύεις ότι  μεμονωμένοι κουμπουροφόροι, που επιλέγουν ποιες ζωές θα αφαιρέσουν, θα ανατρέψουν τον καπιταλισμό.

* Η 17Ν έκανε μεγάλο κακό, ειδικά στην Αριστερά, αλλά και γενικότερα στην προοδευτική παράταξη, γιατί έδωσε την ευκαιρία σε τμήματα της Δεξιάς να καλλιεργήσουν σκόπιμα αυτή τη σύγχυση και να μην διστάσουν να κατηγορήσουν ακόμη και συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα για δήθεν εμπλοκή.

* Τα δικαιώματα των κρατουμένων δεν έχουν να κάνουν με την προσωπική συμπάθεια ή αντιπάθεια προς αυτούς ούτε σχετίζονται με την αξιολόγηση των πράξεών τους.

* Όσοι στη Δεξιά επιδιώκουν την ένταση και θεωρούν ότι πρόκειται για «επικοινωνιακό παιχνίδι», ας σκεφτούν με μεγάλη ευθύνη τις συνέπειες, στην Ελλάδα, την Ευρώπη και διεθνώς, ενός θανάτου κρατουμένου-απεργού πείνας.

* Για δεκαετίες κυβερνηθήκαμε από ιδέες που απέρριπταν καθετί δημόσιο, ανάμεσα σε άλλα και το ΕΣΥ. Η πανδημία ανέτρεψε αυτές τις «βεβαιότητες» και ανέδειξε τη σημασία των δημόσιων αγαθών, υποδομών και υπηρεσιών. Σε αυτή την παραδοχή και στο ότι και οι αγορές χρειάζονται οριοθέτηση, ακουμπά και η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για ένα νέο ΕΣΥ, προτάσσοντας ακριβώς την ανάγκη για ένα νέο Δημόσιο Σύστημα Υγείας που ανταποκρίνεται στις νέες ανάγκες που δημιούργησε η κρίση που ζούμε.

* Και στον τομέα της οικονομίας έχουμε διάψευση προβλέψεων και προσδοκιών. Από το «θα έχουμε τη μικρότερη ύφεση», φθάσαμε να μιλάμε για ύφεση 10%, σαν να μιλάμε για ένα «καθημερινό φαινόμενο». Η κυβέρνηση έχει τρία εργαλεία που ναι αναντίστοιχα των αναγκών που δημιουργεί η κρίση:

• Το Σχέδιο Πισσαρίδη που είναι ιδεολογικό μανιφέστο
• Το Ταμείο Ανάκαμψης που απευθύνεται μόνο σε μεγάλες επιχειρήσεις
• Τα μέτρα στήριξης που δεν αρκούν ούτε είναι στοχευμένα κλαδικά κοκ.

* Το «κορονοχρέος» δεν είναι χρέος που δημιουργήθηκε για να κινητοποιήσει ανάπτυξη, αλλά για να κατορθώσει την επιβίωση. Άρα χρειάζεται ειδική μεταχείριση. Όσοι σπεύδουν να την αρνηθούν, ας πουν τι αντιπροτείνουν στον εργαζόμενο, στην επιχείρηση, στο νοικοκυριό. Για όσους, δε, λένε «αδύνατη η διαγραφή του κορονοχρέους», ας σκεφτούν πόσο «αδύνατη» φάνταζε πριν από λίγα χρόνια η αναστολή του Συμφώνου Σταθερότητας και η έκδοση ευρωομολόγων. Άρα το ζήτημα και ζητούμενο είναι οι συσχετισμοί που θα ευνοήσουν μια προωθητική λύση ή θα την εμποδίσουν.