Nάντια Γιαννακοπούλου: “Χάνεται η ευκαιρία για τον εκσυγχρονισμό του οικογενειακού Δικαίου”

Στην επί των άρθρων συζήτηση του Νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης για τις τροποποιήσεις του Οικογενειακού Δικαίου, την Τετάρτη 12 Μαΐου 2021, τοποθετήθηκε η βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής Νάντια Γιαννακοπούλου, ως ειδική αγορήτρια του Κινήματος Αλλαγής.

Ξεκινώντας την ομιλίας της, η βουλευτής σχολίασε ότι το συγκεκριμένο Νομοσχέδιο θα μπορούσε να είναι μία πολύ καλή ευκαιρία για τον εκσυγχρονισμό ορισμένων διατάξεων και για βελτιώσεις σύμφωνα και με τις νέες κοινωνικές συνθήκες, όπως θα μπορούσε να είναι μία μεγάλη ευκαιρία για ενσωμάτωση προβλέψεων της Συνθήκης της Κωνσταντινούπολης με το Ν. 4531/18 στην ελληνική νομοθεσία. Όμως, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να είναι εφικτό με το προτεινόμενο κείμενο.

Ως προς τα άρθρα, η κα Γιαννακοπούλου ανάφερε:

∙                     Αρχικά, στο άρθρο 5 του νομοσχεδίου, στο οποίο παρεκκλίνει ο παιδοκεντρικός χαρακτήρας και αντικαθίσταται με μία γονεοκεντρική λογική, όπου το παιδί προσεγγίζεται ως παθητικός δέκτης άσκησης γονεϊκών δικαιωμάτων και όχι ως φορέας δικαιωμάτων.

∙                     Στο άρθρο 7 το «εξίσου» δεν προβλέπεται κατά τη διάρκεια γάμου, αλλά μόνο το «από κοινού». Η λέξη παραπέμπει πλαγίως στην ισόχρονη άσκηση της επιμέλειας, που πιθανότατα μπορεί μόνο να πραγματωθεί στα πλαίσια εναλλασσόμενης διαμονής του τέκνου.

∙                     Το δικαίωμα της επικοινωνίας αποτελεί αυστηρά προσωποπαγές οικογενειακό δικαίωμα και εξ αυτού του λόγου δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με αοριστίες. Σε κανένα σημείο του άρθρου δεν αποσαφηνίζεται ο τρόπος με τον οποίο θα οριοθετείται ο καταρχήν συνολικός χρόνος ο οποίος εν συνεχεία θα πρέπει να διαιρεθεί για να φτάσουμε στο αποτέλεσμα του ενός τρίτου.

∙                     Στο άρθρο 14 επιχειρείται η απαρίθμηση λόγων για τους οποίους θα πρέπει να αφαιρείται η γονική μέριμνα δηλαδή η “μεγαλύτερη δυνατή ποινή”.  Παράδοξο σημείο αποτελεί το γεγονός ότι το Υπουργείο ζητά οριστική απόφαση μόνο στην περίπτωση της ενδοοικογενειακής βίας, και όχι στις υπόλοιπες περιπτώσεις διατάραξης της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον έναν γονέα.

Επιπλέον, η βουλευτής τόνισε ότι είναι ανεπίτρεπτο εν μέσω του κινήματος #metoo, αλλά και της ραγδαίας αύξησης της ενδοοικογενειακής βίας εν μέσω πανδημίας η νομοθέτηση να οδηγεί σε περαιτέρω έκθεση τα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας σε κακοποιητικές συμπεριφορές, παρά προστατεύοντάς τας.

Κλείνοντας, επανέλαβε και πάλι ότι το πρόβλημα είναι, κατά κύριο λόγο, θέμα εφαρμογής του νόμου και δικαστηριακής πρακτικής και ότι μόνη, ουσιαστική και δίκαιη λύση μπορεί να δοθεί από την πάγια θέση της δημιουργία ειδικού οικογενειακού δικαστηρίου και με την στελέχωση του με εξειδικευμένο προσωπικό, όπου ο δικαστής θα συνεπικουρείται από ειδικό σώμα με ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς.

Μπορείτε να δείτε το βίντεο στο youtube:

https://youtu.be/GrAtqp0WLPU

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της τοποθέτησης:

Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε. Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η σημερινή συνεδρίαση επί των άρθρων του σχεδίου νόμου, ακολουθεί μια πραγματικά πάρα πολύ ενδιαφέρουσα και πολύωρη ακρόαση των εκπροσώπων των φορέων, κατά την οποία ακούστηκαν πολλά και οδήγησαν όλους μας νομίζω, στην εξαγωγή πολύ χρήσιμων συμπερασμάτων και κύριε Υπουργέ, οφείλω να ομολογήσω ότι εάν ήμουν στη θέση σας, η σημερινή ακρόαση των φορέων θα με είχε προβληματίσει πάρα μα πάρα πολύ. 

Κύριε Υπουργέ, παίρνετε πάντα προσωπικά τα πολιτικά σχόλια. Ψυχραιμία και θα έχετε όλο το χρόνο να απαντήσετε, αρκεί να έχετε πραγματικά ανοιχτά τα αυτιά σας, όπως τα έχουμε όλοι μας.

Αυτό λοιπόν είναι κάτι το οποίο νομίζω όλους μας θα έπρεπε να μας προβληματίσει. Ακόμα και οι φορείς που ήταν η μειοψηφία και εκφράστηκαν θετικά για το σημερινό σχέδιο νόμου, έκαναν παρατηρήσεις. Και μόνο το γεγονός ότι είναι διαμετρικά αντίθετες οι απόψεις ψυχολόγων και όχι όλων και ψυχιάτρων, που χθες παραλίγο να κοπούν από την ακρόαση των φορέων, ευτυχώς επέμεινε η αντιπολίτευση και δεν κόπηκαν και μόνο λοιπόν αυτές αν θέλετε οι διαμετρικά αντίθετες απόψεις, καταρρίπτουν το βασικό επιχείρημα του Υπουργείου ότι δήθεν οι ειδικοί σύσσωμοι υποστηρίζουν το εγχείρημα και μόνο αυτό. Και δυστυχώς, δυστυχώς, ενώ με αυτό το σχέδιο νόμου θα είχατε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία, μια καταπληκτική ευκαιρία για να λύσετε και με συναινετικές διαδικασίες, ένα υπαρκτό σοβαρό, ευαίσθητο, πολύ ευαίσθητο ζήτημα, ενώ θα μπορούσατε, όπως σας είπα και χθες, όπου ήταν δέκα χρόνια από την υπογραφή της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης -σημαδιακή ημέρα η ημέρα που ήρθε στη Βουλή το συγκεκριμένο νομοσχέδιο- ενώ θα μπορούσατε λοιπόν να προβείτε σε ενέργειες περαιτέρω ενσωμάτωσης της εν λόγω Συνθήκης, εσείς δυστυχώς χάνετε αυτή την ευκαιρία και δυστυχώς δεν κοιτάτε πραγματικά μπροστά.

Αναφερθήκατε χθες, κύριε Υπουργέ, σε τροποποιήσεις, ουσιαστικά βελτιώσεις, όπως είπατε, τις οποίες πραγματοποιήσατε στο τελικό κείμενο του νομοσχεδίου και αφορούν ζητήματα, τα οποία τέθηκαν στη διαβούλευση, συμπεριλαμβανομένων προτάσεων φορέων, όπως είναι η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων και κάποια ακόμη. Όμως, πλην αυτών των τροποποιήσεων, ακόμα παραμένουν πάρα πολύ σοβαρά ζητήματα, τα οποία δημιουργούν, προκαλούν εντονότατες αντιδράσεις και προβληματισμούς. Το ακούσαμε στην ακρόαση των φορέων, το ακούσαμε από εξέχουσες Βουλευτίνες της παράταξής σας. Μήπως και αυτό δεν το καταλάβαμε καλά, κύριε Υπουργέ; Το ακούσατε από σύσσωμη την Αντιπολίτευση. Προχωράω λοιπόν τώρα συγκεκριμένα στις παρατηρήσεις μας, πάνω σε συγκεκριμένα άρθρα. 

Στο άρθρο 1511, το άρθρο 5 του νομοσχεδίου που τροποποιεί το άρθρο 1511 του Αστικού Κώδικα, όπως ισχύει μέχρι σήμερα, η πιο βασική παρατήρηση που ακούστηκε από σύσσωμη την Αντιπολίτευση και από την πλειοψηφία των φορέων, είναι ότι ουσιαστικά τόσο από το γράμμα όσο και από το πνεύμα των διατάξεων και ειδικά αυτής της διάταξη του νομοσχεδίου φεύγουμε από τον παιδοκεντρικό χαρακτήρα και οδηγούμαστε σε μία γονεοκεντρική λογική, όπου το παιδί προσεγγίζεται ως παθητικός δέκτης των γονεϊκών δικαιωμάτων, αντί να είναι το ίδιο φορέας δικαιωμάτων όπως επιβάλλουν όλες οι διεθνείς συμβάσεις. Με την προτεινόμενη διατύπωση ο νομοθέτης, το Υπουργείο, δεν προτάσσει το συμφέρον του παιδιού, το οποίο δεν εξετάζεται, με τον τρόπο τον οποίο το γράφετε, για κάθε παιδί ατομικά, όπως οφείλει να γίνεται, αλλά ορίζεται οριζόντια ότι για όλα τα παιδιά είναι μόνο ένα το συμφέρον του παιδιού κι αυτό είναι η παρουσία και των δύο γονέων στη ζωή τους. Απαλείψατε το απαράδεκτο πρωτίστως, βάλατε το «ιδίως», αλλά αυτό είναι «όχι Γιάννης, Γιαννάκης». Ειπώθηκε και από τους θεωρητικούς, που ακούσαμε σήμερα. Τα κριτήρια λοιπόν τα οποία προτάσσετε αποτυπώνουν τα συμφέροντα των γονέων, όχι του παιδιού και με βάση το παιδοκεντρικό οικογενειακό δίκαιο που ισχύει έως σήμερα και εισήγαγε το ΠΑΣΟΚ το 1983,σε αντίθεση με το πατριαρχικό σύστημα, το οποίο ίσχυε έως τότε, η όποια λύση πρέπει, οφείλει να εξυπηρετεί πρωτίστως το συμφέρον του τέκνου ad hoc σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, που διαφέρει, κάθε συγκεκριμένη φορά. Δεν θα βαρεθούμε να το λέμε, μήπως και τελικά το καταλάβετε και το αλλάξετε σε αυτήν την απαράδεκτη διάταξη. Και δεν το λέμε μόνο εμείς, το λέει και η αρμόδια για την παρακολούθηση της εφαρμογής της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού Επιτροπή του ΟΗΕ και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο εμείς επιμένουμε στην ανάγκη σύστασης οικογενειακού δικαστηρίου, όπως γίνεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και υπάρχει η ουσιαστική, η πραγματική δυνατότητα να διερευνηθεί ad hoc, πραγματικά και όχι με τρόπο φασόν, όπως δυστυχώς συμβαίνει, το συμφέρον του κάθε παιδιού, σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση.

Επιπλέον, το σχέδιο νόμου αδιαφορεί για τη βούληση, αδιαφορεί για τη γνώμη του παιδιού. Γιατί; Γιατί ενώ εισάγει πληθώρα υποχρεωτικών εξωδικαστικών διαδικασιών, με τη διαμεσολάβηση, με τα ιδιωτικά συμφωνητικά πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το δικαστήριο, δεν προβλέπεται, κύριε Υπουργέ, να ζητείται σε καμία από αυτές τις εξωδικαστηριακές διαδικασίες, η γνώμη του παιδιού, παρά μόνο εάν η υπόθεση φτάσει στο δικαστήριο. Γιατί κάνετε αυτήν τη διάκριση; Σας ζητούμε να το δείτε και να το διορθώσετε και να ζητάτε τη γνώμη του παιδιού και στις υπόλοιπες διαδικασίες, τις οποίες προβλέπετε ως υποχρεωτικές.

Και έρχομαι τώρα στο άρθρο 7, του υπό συζήτηση νομοσχεδίου, για το προτεινόμενο άρθρο 1513. Είναι ένα πάρα πολύ σοβαρό ζήτημα. Το έχουν θέσει πάρα πολλοί συνάδελφοι όλης της αντιπολίτευσης, αλλά και από την συμπολίτευση. Προβλέπεται λοιπόν ότι σε περίπτωση διαζυγίου οι δύο γονείς εξακολουθούν να ασκούν από κοινού και εξίσου τη γονική μέριμνα. Θα επιμείνουμε και θα επιμείνουμε και θα επιμείνουμε στην έννοια του «εξίσου» και θα σας πούμε για μία ακόμη φορά ότι ακόμα κι αν δεν θέλετε να αλλάξετε το «εξίσου» τουλάχιστον διαγράψετε το παραπλανητικό «εξακολουθούν». Γιατί όλοι σας είπαμε ότι το «εξακολουθούν» δεν ισχύει. Κατά τη διάρκεια του γάμου η πρόβλεψη του νόμου είναι από κοινού η άσκηση της γονικής μέριμνας, όχι εξίσου. Και εδώ πέρα λέτε ότι εξακολουθούν μετά τη λύση του γάμου υπάρχει το «εξίσου». 

Σας θέσαμε υπόψιν την ανησυχία του νομικού κόσμου και σας εξηγήσαμε ότι πλαγίως με αυτόν τον τρόπο παραπέμπει στην ισόχρονη άσκηση της επιμέλειας, το οποίο μπορεί μόνο μέσα από την εναλλασσόμενη κατοικία να πραγματοθεί. Και αυτό δεν σας το είπαμε μόνο εμείς. Ακούσατε σήμερα με προσοχή τους φορείς; Ακούσατε τι είπε η εκπρόσωπος του «Γονείς», υποστηρίκτρια της ισόχρονης επιμέλειας και της εναλλασσόμενης κατοικίας; Είπε ότι ξεκάθαρα με αυτόν τον τρόπο εισάγετε την ισόχρονη γονική μέριμνα, την ισόχρονη επιμέλεια. Το είπαν δηλαδή και αυτοί οι οποίοι τα καταγγέλλουν από τους φορείς και όλοι εμείς. Το είπαν και αυτοί που το υποστηρίζουν. Αυτό δεν το ακούσατε κύριε Υπουργέ; Διαβάστε τα πρακτικά για να ξανά δείτε τι είπαν. 

Η εμμονή σας σε αυτό δείχνει λοιπόν όχι ξεκάθαρες προθέσεις. Πρέπει να μιλάμε πάρα πολύ ανοιχτά εδώ. Εγείρει πολύ σοβαρά ερωτήματα. Αν θέλετε ισόχρονη άσκηση γονικής μέριμνας και επιμέλειας, βγείτε και πείτε το και μην κρύβεστε. Γιατί, σήμερα αποκαλύφθηκαν οι προθέσεις σας. Και αν θέλατε, όπως είπατε, και σας ακούσαμε με προσοχή, να επιμείνετε στην έννοια του χρόνου, βάλτε την λέξη «ισότιμα». Βρείτε μία άλλη έκφραση, η οποία δεν θα ανοίγει τέτοιες οδούς και δεν θα δημιουργεί τέτοια θολούρα νομική και ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα όσον αφορά τη δικαστηριακή πρακτική στο μέλλον. 

Συνεχίζω, κύριοι συνάδελφοι, με το προτεινόμενο άρθρο 1520, που ρυθμίζει το δικαίωμα επικοινωνίας. Κύριε Υπουργέ, μη λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες της κάθε περίπτωσης του κάθε παιδιού, θεωρείτε ότι βελτιώνετε μια κατάσταση εισάγοντας έναν τρόπο τινά υπόδειγμα, δείκτη, καλούπι για το δικαστή υποδεικνύοντας επί της ουσίας στον δικαστή τη δουλειά του, καθώς εισάγετε την προβληματική του τεκμηρίου του 1/3 του χρόνου. 

Κατ’ αρχάς είναι καθαρά δογματικά εσφαλμένη η θέση και η χρησιμοποίηση της λέξης «τεκμαίρεται». Η λέξη «τεκμαίρεται» στη νομική επιστήμη χρησιμοποιείται για την διάγνωση ή για την αναγνώριση εννόμων συνεπειών ή πραγματικών περιστατικών που στοιχειοθετούν τις εκάστοτε περιπτώσεις και όχι επί το πρώτον για την διάπλαση δικαιωμάτων και υποχρεώσεων όπως επιχειρείτε να κάνετε στη συγκεκριμένη περίπτωση. Η χθεσινή σας απάντηση ότι οι δικαστικές αποφάσεις που βγαίνουν με βάση το νόμο από το 1983, στην πραγματικότητα δίνουν περίπου αυτόν τον χρόνο επικοινωνίας, εκ των πραγμάτων, δηλαδή το 30% του χρόνου, καταλαβαίνετε και εσείς ο ίδιος ότι είναι προβληματική και ότι δεν αναιρεί το γεγονός ότι δημιουργείται σύγχυση και κατά τη γραμματική αλλά και κατά την ιδεολογική ερμηνεία του άρθρου, καθώς είναι τελικά αδύνατος. Να καταλάβουμε ποιος είναι τελικά ο σκοπός του άρθρου σας. Να ορίσετε το τι γίνεται στην πραγματικότητα, την οποία πραγματικότητα εσείς καταδικάζετε και λέτε ότι είναι πρόβλημα; Καταλαβαίνετε ότι δεν βγαίνει νόημα από αυτό το οποίο μας είπατε χθες; Εάν είναι πρόβλημα, πρέπει να το αλλάξετε. Αν δεν είναι πρόβλημα τότε τι έρχεστε και το στοιχειοθετείτε; Πού είναι η λογική σε αυτό το οποίο λέτε; Και βεβαίως όλοι σας είπαμε ότι υπάρχει θέμα γιατί ποιος θα είναι τελικά ο συνολικός χρόνος, ο  οποίος εν συνεχεία θα πρέπει να διαιρεθεί για να φτάσουμε στο αποτέλεσμα του 1/3; Αφορά τον συνολικό χρόνο στη ζωή του παιδιού; Δηλαδή, όλο το έτος; Όλη την εβδομάδα; Όλο το εικοσιτετράωρο; Ακόμα και τον χρόνο τον οποίο αφιερώνει στον ύπνο του; Τον χρόνο τον οποίο αφιερώνει στο σχολείο του; Τον χρόνο τον οποίο αφιερώνει στις εξωσχολικές δραστηριότητες; Και τελικά στην ουσία αυτής της διάταξης, σε τι συνίσταται εν τέλει ο ρόλος του γονέα με τον οποίο θα διαμένει το τέκνο; Οι σχέσεις δηλαδή του γονέα με το παιδί είναι αποκλειστικά ξενοδοχειακής φύσεως, κύριε Υπουργέ; Αυτό μας λέτε; 

Η αναφορά στο συνολικό χρόνο λοιπόν είναι προφανώς ανέφικτη. Είναι προφανές ότι θα παραμείνει γράμμα κενό και σήμερα είχαμε και μια καταπληκτική ενημέρωση, πραγματικά σοκαριστική. Αυτό το οποίο ακούσαμε από τα μέλη της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής είναι ότι υπήρξε απόρριψη τόσο της ισόχρονης άσκησης της γονικής μέριμνας με 16/2 όσο και του 1/3 του τεκμηρίου που φαίνεται 15/3. Αυτό δεν σας προβλημάτισε; Μας είπατε χθες ότι είναι δικαίωμά απλά να γνωμοδοτήσει η επιτροπή. Αυτές οι συντριπτικές πλειοψηφίες, δεν σας προβλημάτισαν καθόλου; Δεν θεωρείτε ότι εν τέλει θα έπρεπε να το σκεφτείτε λίγο περισσότερο; Να σκύψετε λίγο περισσότερο πάνω από αυτή την απόφαση σας;  

Η δε διάταξη ότι ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να λογοδοτεί καθημερινά, είναι παντελώς ανεφάρμοστη και παράνομη, καθώς παραβιάζει το άρθρο 8 της ΕΣΔΑΠ περί ιδιωτικότητας του άλλου γονέα. Είναι δε σαφές ότι η τόσο εκτεταμένη επικοινωνία, θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των διατροφών. Ειπώθηκε και σήμερα από τους φορείς ή την παντελή κατάργηση των διατροφών των παιδιών, καθώς μόνο η αναιτιολόγητη μη καταβολή της διατροφής ποινικοποιείται, γεγονός που θα διευκολύνει περαιτέρω την μη καταβολή της. 

Με το άρθρο 14 του νομοσχεδίου και το προτεινόμενο άρθρο 1532. Το νομοσχέδιο επιχειρεί να απαριθμήσει τους λόγους με τους οποίους αφαιρείται η γονική μέριμνα. Το είπα και χθες. Δημιουργεί σίγουρα μία πολύ μεγάλη παραδοξότητα ότι δεν αναφέρετε σοβαρούς λόγους όπως είναι η παραμέληση της υγείας ή της εκπαίδευσης του τέκνου, αλλά αντιστοίχως εσείς αποφασίζετε να βάλετε έννοιες όπως είναι η συναισθηματική αποξένωση του παιδιού από τον έτερο γονέα ή όλα αυτά. Αυτό δημιουργεί σίγουρα μια παραδοξότητα. Αλλά, η παραδοξότητα έγκειται και στο γεγονός ότι ζητάτε οριστική δικαστική απόφαση για την ενδοοικογενειακή βία ή για τα εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ελευθερίας. Μιλάμε για πολύ σοβαρά εγκλήματα και δεν μας λέτε για ποιο λόγο δεν ζητάτε αντιστοίχως τελεσίδικη δικαστική απόφαση για τις περιπτώσεις συναισθηματικής αποξένωσης του παιδιού με τον ένα γονέα. Πώς θα λειτουργεί εκεί πέρα; Θα αρκεί μία απλή καταγγελία στο αστυνομικό τμήμα; Πώς ακριβώς θα γίνεται; Για ποιο λόγο κάνετε αυτήν τη διάκριση; Γιατί δε μας εξηγείτε; Εδώ είμαστε για να σας ακούσουμε. Για να βελτιώσετε τα κακώς κείμενα. Εξηγήστε το σας παρακαλούμε πολύ, γιατί αποφεύγετε συστηματικά να δίνετε απαντήσεις στα κρίσιμα ερωτήματα τα οποία σας θέτουμε. 

Και βεβαίως πρέπει να καταλάβετε ότι είναι ανεπίτρεπτο ουσιαστικά με αυτόν τον τρόπο παιδιά τα οποία ενδεχόμενα είναι θύματα ενδοοικογενειακής βίας, να  πρέπει να περιμένουν δύο έως πέντε χρόνια όπου κρατάει μία τέτοια διαδικασία για να βγει μια τελεσίδικη απόφαση και να βρίσκονται μέσα σε ένα τέτοιου είδους κακοποιητικό περιβάλλον.

Είναι ανεπίτρεπτο, εν μέσω του κινήματος metoo, αλλά και της ραγδαίας αύξησης της ενδοοικογενειακής βίας σε συνθήκες καραντίνας, να νομοθετείτε, εκθέτοντας τα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας, περισσότερο σε κακοποιητικές συμπεριφορές παρά προστατεύοντάς τα. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο οποίος προκάλεσε για τα ζητήματα του metoo προ ημερησίας συζήτηση στη Βουλή, δηλώνοντας την ευαισθησία του για αυτά τα θέματα, θα έπρεπε να πάρει θέση, για τη συγκεκριμένη απαράδεκτη ρύθμιση σας. Μη μας πείτε ότι πρέπει να σας πούμε και ευχαριστώ, επειδή το αμετάκλητο το κάνετε τελεσίδικα, όταν ξέρετε πολύ καλά ότι αυτό είναι τελείως κόντρα στη συνθήκη της Κωνσταντινούπολης.

 Έχετε λάβει καθόλου υπόψη ότι πολλές μητέρες προσπαθούν να απαλλαγούν από την ενδοοικογενειακή βία, προσφεύγοντας μόνο σε αστικά δικαστήρια; Ότι κάποιες δεν καταφέρνουν να καταγγείλουν εξαιτίας περιορισμών ή εμποδίων που θέτει το δικαστικό σύστημα; Ότι άλλες επιλέγουν να μην το καταγγείλουν από φόβο ή για κοινωνικούς λόγους ή για οικονομικούς λόγους; Τα έχετε λάβει όλα αυτά υπόψη σας; Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, από τη μία η κυβέρνησή σας να χύνει κροκοδείλια δάκρυα κι από την άλλη να πορεύεστε με αυτόν τον τρόπο. 

Γνωρίζετε, ότι στη χώρα μας, δεν υπάρχει διακριτό σύστημα παιδικής προστασίας; Ότι δεν υπάρχει καμία διαδικασία υποχρεωτικής αναφοράς κακοποίησης ή παραμέλησης παιδιού και καμία διαδικασία εποπτευόμενης επικοινωνίας γονιού παιδιού; Ότι η προστασία που παρέχεται στα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας ουσιαστικά είναι ανεπαρκής, γιατί δεν έχει υπάρξει πλήρης ενσωμάτωση της συνθήκης της Κωνσταντινούπολης; Γι’ αυτούς τους λόγους σας εκφράζουμε την ανησυχία μας, ότι με αυτόν τον νόμο θα αποδυναμώσετε, ακόμη περισσότερο, την προστασία που παρέχεται στα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας.

Επαναλαμβάνω ότι υπάρχει πρόβλημα. Αυτό το πρόβλημα πρέπει να το λύσουμε, είναι θέμα δικαστηριακής πρακτικής και εφαρμογής του νόμου. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις καταχρηστικής συμπεριφοράς, σε σχέση με τη γονική επιμέλεια, μετά τη λύση του γάμου. Υπάρχουν μπαμπάδες που κακοπαθαίνουν, γιατί δεν μπορούν να ασκήσουν τη γονεϊκότητά τους. Πολλές φορές, οι αποφάσεις είναι άδικες και σίγουρα αυτό είναι κάτι που οφείλουμε να λύσουμε. Όμως, με αυτόν τον τρόπο που πάτε, δεν το λύνετε.

 Γι’ αυτό εμείς είπαμε, στην β’ ανάγνωση θα αναφερθώ αναλυτικότερα, στην ανάγκη λειτουργίας δημιουργίας οικογενειακών δικαστηρίων, γιατί έχουμε την αταλάντευτη πεποίθηση ότι η ουσιαστική, αποτελεσματική, πραγματική και δίκαιη λύση, με πρώτιστο, πρώτα και πάνω απ’ όλα το συμφέρον του παιδιού, μόνο η λύση των οικογενειακών δικαστηρίων μπορεί να προσφέρει. Σας ευχαριστώ θερμά.