H Παγκόσμια Ημέρα Εξαφανισμένων παιδιών δεν εορτάζεται με τιμές αλλά ευαισθητοποιεί, ενημερώνει και υπενθυμίζει πόσο άρρηκτα συνδεδεμένη είναι η υπευθυνότητα, η πρόληψη και η παροχή αξιών, συναισθημάτων, φροντίδας και προστασίας:

• Με εσένα γονέα απέναντι στο παιδί σου,
• Με εσένα  εκπαιδευτικέ απέναντι στον μαθητή σου, 
• Με εσένα πολίτη της διπλανής πόρτας που στιγμιαία εγκλωβίστηκες στο δίλημμα ‘να βοηθήσω ή θα μπλέξω?’ 
• Με τους δικούς σου θεσμούς κράτος απέναντι στο ορφανό παιδί σου,
• Με την δική σου υπογραφή Ευρώπη απέναντι στο ασυνόδευτο ανήλικο παιδί σου.

Όταν η εμπιστοσύνη στα συστήματα προστασίας εσωκλείει ματαιοδοξία και αμφιβολία,

Όταν η οικογένεια μπαλανσάρει συνένοχα μεταξύ πίεσης και αδιαφορίας,

Όταν το σχολείο αντί να αποτελεί οχυρό ιδεών και αρετών που εδραιώνει την ανθρωπιστική παιδεία και όλα τα ευγενή ένστικτα θεοποιείται ως άλλο ένα ίδρυμα στείρας γνώσης και ωμής καθ’ υπαγόρευσης αξιολόγησης προετοιμάζοντας την επόμενη γυάλινη προσωπικότητα επιρρεπή σε κάθε εξωτερικό ράγισμα,

Όταν οι γραφειοκρατικές και νομικές διαδικασίες αντί να διευκολύνουν, απωθούν,

Όταν ο ασφυκτικός κλοιός μεταξύ οικογένειας- σχολείου- κοινωνίας γίνεται βίωμα,

Η τάση φυγής του παιδιού ενισχύεται και μαντέψτε προς ποια κατεύθυνση …

Γιατί όταν το παιδί χάσει το χαμόγελο του,  αυτόματα θα το αναζητήσει αλλού!

Πριν λοιπόν βιαστούμε να ενοχοποιήσουμε τους θεσμούς, το βάρος του κοινωνικού αισθήματος και της προσωπικής συνείδησης,  αναλογιστείτε πόσο σημαντικό είναι να αναθρέψουμε ένα παιδί με τέτοιο τρόπο ώστε τα θεμέλια μιας γερής και ανθεκτικής άμυνας, μιας καθολικά υγιούς  ψυχοσύνθεσης  θα του δώσουν το πιο ισχυρό έναυσμα να κυκλοφορεί με μεγαλύτερη ασφάλεια παρά αφέλεια, να χαμογελά και να αγκαλιάζει εκούσια παρά αναπόφευκτα και να στέκεται μπροστά σε έναν ελλοχεύοντα κίνδυνο περισσότερο γενναίο παρά ευγενικό…

Και η λεπτή γραμμή μεταξύ εξαφάνισης και απαγωγής..το απαιτεί!

Ιωάννα Σωτηρλή
Εκπαιδευτικός Προσχολικής Ηλικίας και
Ειδική Παιδαγωγός