Ψηφιακή Αυθαιρεσία στην Εργασία: Η Κυβέρνηση Αποδυναμώνει Δικαιώματα και Νομιμοποιεί την Επισφάλεια

Η κυβέρνηση προχωρά σε μια ακραία αναδιάρθρωση της αγοράς εργασίας που σε κάθε άλλη χώρα θα είχε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων. Με το ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ η ψηφιακή «απλοποίηση» που προβάλλεται ως μεταρρύθμιση μετατρέπεται σε όπλο των εργοδοτών, ανοίγοντας δρόμο για μονομερείς, αυθαίρετες απολύσεις, χωρίς κανένα επίπεδο προστασίας για τους εργαζόμενους. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις μιλούν ξεκάθαρα για σταδιακή αποδόμηση των εργασιακών δικαιωμάτων, και δεν έχουν άδικο.

Το χρονικό όριο αδικαιολόγητης απουσίας που οδηγούσε σε παραίτηση μειώνεται δραστικά. Από δέκα ημέρες που ίσχυαν, τώρα αρκούν τέσσερις για να σταλεί προειδοποίηση και δύο ακόμη για να καταχωρηθεί ως «οικειοθελής αποχώρηση» στο σύστημα ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ, χωρίς την υπογραφή ή τη συναίνεση του εργαζομένου. Πρόκειται για πρακτική που νομιμοποιεί την αυθαιρεσία και ανοίγει επικίνδυνες κερκόπορτες για καταχρηστικές απολύσεις, αφήνοντας τους εργαζόμενους εκτεθειμένους στην αυθαιρεσία των εργοδοτών.

Η κατάργηση της υποχρεωτικής συνυπογραφής του εργοδότη στις παραιτήσεις μετατρέπει τη διαδικασία σε καθαρά ψηφιακή, χωρίς κανένα φυσικό έλεγχο. Το Υπουργείο την παρουσιάζει ως «απεγκλωβισμό», αλλά στην πραγματικότητα αποδυναμώνει τη διασφάλιση των εργαζομένων και αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο «εικονικών» παραιτήσεων. Ποιος εγγυάται ότι δεν θα καταχωρηθούν παραιτήσεις εργαζομένων χωρίς τη θέλησή τους; Η κυβέρνηση απαντά με σιωπή.

Στις προσλήψεις η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνη. Η υποχρέωση ανάρτησης των βασικών όρων εργασίας και της ατομικής σύμβασης καταργείται και αντικαθίσταται από την «Ψηφιακή Αναγγελία Έναρξης Εργασίας». Παράλληλα εισάγεται η εφαρμογή «Ταχείας Πρόσληψης», που επιτρέπει συμβάσεις έως δύο ημερών την εβδομάδα. Η κυβέρνηση βαφτίζει την επισφάλεια «ευελιξία», ενώ στην πράξη νομιμοποιεί τη δουλειά χωρίς σταθερά δικαιώματα και χωρίς πραγματική ασφάλεια.

Ο εργαζόμενος, πλέον, καλείται να αποδεχθεί την ψηφιακή πρόταση για πρόσληψη μέσω της εφαρμογής «MyErgani», ενώ η υποχρέωση ανάρτησης της σύμβασης και των όρων εργασίας καταργείται. Έτσι η έναρξη εργασίας γίνεται καθαρά ψηφιακή διαδικασία, χωρίς καμία φυσική επιβεβαίωση ή ανθρώπινο έλεγχο. Η υπογραφή του εργαζόμενου θεωρείται αρκετή, ακόμα και όταν πρόκειται για ανήλικους ή εργαζόμενους που δεν έχουν πρόσβαση στην τεχνολογία, αφήνοντας τα κενά της ασφάλειας να υπερτερούν της προστασίας.

Το νέο σύστημα δεν είναι απλώς ψηφιακό. Είναι πολιτική επιλογή που μετατρέπει την εργασία σε εργαλείο εκμετάλλευσης, όπου η αυθαιρεσία των εργοδοτών συναντά την απουσία ελέγχου από το κράτος. Οι εργαζόμενοι μετατρέπονται σε ψηφιακούς αριθμούς, χωρίς κανένα μέτρο προστασίας, και η κυβέρνηση στέλνει το μήνυμα ότι η ασφάλεια και η σταθερότητα στην εργασία είναι πολυτέλεια που ανήκει μόνο σε λίγους.

Η πραγματική εικόνα είναι μια αγορά εργασίας υπό πλήρη κυριαρχία των εργοδοτών, ψηφιοποιημένη για να αποκόβει κάθε δικλείδα ασφαλείας, με την κυβέρνηση να επιδεικνύει αδιαφορία για τους εργαζόμενους και να κλείνει το μάτι σε κάθε μορφή επισφάλειας και αυθαιρεσίας. Αυτή δεν είναι μεταρρύθμιση. Είναι ψηφιακή αυθαιρεσία, μια ανοιχτή επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων που δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη.