Απόδειξη των υψηλών δαπανών για την παιδεία είναι ότι σχεδόν τα μισά παιδιά της εποχής ήταν αναλφάβητα, αφού είτε δεν πήγαιναν καθόλου σχολείο είτε το παρατούσαν στο δημοτικό. Ένα μέτρο σύγκρισης είναι ότι η εγγραφή φοιτητών στο πανεπιστήμιο, αντιστοιχούσε σε έναν μισθό δημοσίου υπαλλήλου.Οι αλλαγές σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια ήταν εμφανείς, καθώς προέβλεπαν : Δωρεάν παιδεία, με χορήγηση βιβλίων για όλους τους μαθητές των τριών βαθμίδων της εκπαίδευσης.

Για την κάλυψη της δαπάνης, ο τότε υπουργός Εθνικής Οικονομίας, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, υπέγραψε απόφαση με την οποία δινόταν στον Οργανισμό Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων το ποσό των 8 εκατομμυρίων δραχμών. Υποχρεωτική εκπαίδευση, η οποία επεκτάθηκε στα 9 αντί για τα 6 χρόνια. Διαχωρισμό του εξατάξιου γυμνασίου, σε γυμνάσιο και λύκειο. Κατάργηση των εισαγωγικών εξετάσεων και του περιορισμού των εισακτέων στα Πανεπιστήμια. Καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας στα δημοτικά.δημοτική έγινε ισότιμη με την καθαρεύουσα στα γυμνάσια και τα πανεπιστήμια. Αναμόρφωση του τρόπου επιλογής των υποψηφίων για τα πανεπιστήμια. Επέκταση σε τρία χρόνια της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης των δασκάλων στις Παιδαγωγικές Ακαδημίες. Ίδρυση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών. Προσθήκη των μαθημάτων της Κοινωνιολογίας και της Οικονομικής Επιστήμης. Διδασκαλία αρχαίων κειμένων, αποκλειστικά από μετάφραση και στις τρεις τάξεις του γυμνασίου, μέριμνα για σίτιση και μεταφορά μαθητών και αυξήσεις στους εκπαιδευτικούς.