Σε μια δημοκρατική χώρα, αυτά τα περιστατικά εκφοβισμού και αστυνομικής βίας, θα είχαν αντιμετωπιστεί από την πρώτη στιγμή, χωρίς δισταγμούς, Σε μια χώρα, που τηρεί τον νόμο, αυτές οι συμπεριφορές θα είχαν διωχθεί διοικητικά και ποινικά, οι επίορκοι λειτουργοί θα είχαν πάει σπίτι τους, με κατηγορίες για υπέρβαση καθήκοντος, άσκοπη βία και τρομοκράτηση πολιτών. Στην χώρα μας όχι. Η αστυνομική βία ενσωματώνεται στην κυβερνητική πολιτική, ο αντίλογος πνίγεται στα δακρυγόνα και η δημοκρατία αντί να θωρακίζεται, περιθωριοποιείται.

Οι προσλήψεις αστυνομικών, χωρίς διαφάνεια, χωρίς διαδικασίες, η έλλειψη εκπαίδευσης τους, η αδιαφορία στην πράξη για την δημοκρατία και τα δικαιώματα του πολίτη  οι ψευτοπαλικαρισμοί, οι τραμπουκισμοί, το αναίτιο ξύλο, εγείρουν το ερώτημα, για τα κριτήρια πρόσληψης και την προϋπηρεσία των συγκεκριμένων οργάνων. Μήπως η εγκληματική οργάνωση, που καταδικάστηκε από την Ελληνική δικαιοσύνη, είναι η δεξαμενή άντλησης αστυνομικών, μια συνειδητή επιλογή ενός κράτους, που εγκλωβισμένο στα αδιέξοδα των πολιτικών του, γίνεται καθημερινά πιο αυταρχικό, λιγότερο δημοκρατικό ;

     Οι φοιτητές και οι δάσκαλοι τους ζητούν ανοιχτά πανεπιστήμια γνώσης, ελεύθερα με χρηματοδότηση για την Παιδεία και την έρευνα. Ζητούν να έχουν τα ίδια τα ιδρύματα την ευθύνη της προστασίας του χώρου ευθύνης τους, όπως γίνεται στις δημοκρατικές χώρες σε όλο τον κόσμο. Λογικό.  Έχουμε νωπές ακόμα τις μνήμες του ’73, τον αγώνα των φοιτητών, των νέων, του λαού, ενάντια σε μια δικτατορία, που τελικά οδήγησε την χώρα στην καταστροφή και όπλισε τα χέρια των Τούρκων στην Κύπρο.

   Ένας κρατούμενος διεκδικεί τα δικαιώματα που πηγάζουν από τους νόμους. Αυτός ο κρατούμενος είναι στο στόχαστρο της πρεσβείας μιας μεγάλης χώρας που εδώ και πολλά χρόνια επιχειρεί να αστυνομεύει τον πλανήτη. Έχουμε πικρή πείρα.Αυτός ο κρατούμενος, είναι στο στόχαστρο μιας οικογένειας, με πολιτική δύναμη, που εκδικείται και στέλνει ένα σαφές μήνυμα εξουσίας, απέναντι στους νόμους της Πολιτείας. Όποιος μας αντιστέκεται πεθαίνει.

   Ο Δημήτρης Κουφοντίνας, δικάστηκε για τα εγκλήματα του και καταδικάστηκε σύμφωνα με τον Νόμο. Ο Δημήτρης Κουφοντίνας είναι κρατούμενος στις Ελληνικές φυλακές και απολαμβάνει των δικαιωμάτων που πηγάζουν από την Ελληνική νομοθεσία. Φωτογραφικοί νόμοι και διατάξεις αναστολής των δικαιωμάτων του, αίρουν την βασική αρχή ενός κράτους δικαίου, ότι σκοπός της φυλάκισης  είναι ο σωφρονισμός και η επανένταξη, όχι η εκδίκηση. Απλά λόγια χωρίς στρεβλώσεις.

Μια Δημοκρατία με εξαιρέσεις, εργαλειοποιεί τους θεσμούς τα όργανα, αλλά και την Δημόσια έκφραση. Τα μέσα ενημέρωσης χάνουν την ανεξαρτησία τους ακολουθώντας πιστά τον δρόμο του ταξικού κράτους. Η προπαγάνδα και ο εκφοβισμός  αντικαθιστούν την πειθώ με τον λόγο και το επιχείρημα,  ο δημοσιογράφος εξαργυρώνει και συστρατεύεται στις επιδιώξεις αυτών που κυβερνούν.

  Η σημερινή κυβέρνηση, δέσμια των εξαρτήσεων της, ακολουθεί τον δρόμο της καταστολής και του αυταρχισμού. Τα αδιέξοδα όμως παραμένουν και η αυριανή μέρα θα βρει μια χώρα σε ακραία φτώχεια, με εκατομμύρια ανέργους και εγκλωβισμένους επαγγελματίες. Οι φωνές τους δεν πρέπει να καταπνιγούν, τα αιτήματα τους δεν πρέπει να χαθούν στις επιλογές των κυβερνώντων και της οικονομικής ολιγαρχίας. Ο αντίλογος και ο αγώνας, ενάντια στην εξάρτηση, την φτώχεια και την καταστολή, δεν είναι δικαίωμα. Είναι καθήκον και υποχρέωση μας.