Connect with us

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Γιώργος Καμίνης: “Το Κίνημα Αλλαγής επέλεξε εξ’αρχής τον δρόμο της ευθύνης”

Published

on

Γιώργος Καμίνης: “Το Κίνημα Αλλαγής επέλεξε εξ’αρχής τον δρόμο της ευθύνης – κάποιοι βρήκαν ευκαιρία να “πλειοδοτήσουν σε αγωνιστικότητα” βάζοντας σε κίνδυνο την δημόσια υγεία”

Η άποψη που έχω εκφράσει εδώ και ημέρες είναι πως ειδικά αυτή τη χρονιά, μια μαζική πορεία προς τιμήν της εξέγερσης του Πολυτεχνείου θα ήταν ένα σοβαρό λάθος στη μάχη κατά της πανδημίας. Το Πολυτεχνείο είναι η εμβληματικότερη επέτειος της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας και οι εκδηλώσεις μνήμης προς τιμήν του οφείλουν να αφουγκράζονται τις αγωνίες του λαού, στο όνομα του οποίου έγινε η εξέγερση. Το σημερινό νούμερο των 71 θανάτων νομίζω πως τα λέει όλα.
Το Κίνημα Αλλαγής επέλεξε εξαρχής τον δρόμο της ευθύνης, προτάσσοντας τη δημόσια υγεία και δηλώνοντας πως η φετινή επέτειος πρέπει να τιμηθεί μεν, αλλά με διαφορετικούς τρόπους. Ασφαλώς οι πάσης φύσεως δημαγωγοί βρήκαν και πάλι την ευκαιρία να πλειοδοτήσουν σε “αγωνιστικότητα”. Αλλά στο έργο τους αυτό βρήκαν πολύτιμο συμπαραστάτη την κυβέρνηση.
Δυστυχώς, η κυβέρνηση επέλεξε, σε όλους τους τόνους και με όλους τους τρόπους, να πολιτικοποιήσει βάναυσα ακόμη και το αυτονόητο. Πιεσμένος από την επέλαση του δεύτερου κύματος της πανδημίας, ο Πρωθυπουργός ήρθε την Πέμπτη στη Βουλή έτοιμος για καυγά. Αφού δεν του δόθηκε αφορμή από αλλού, αποφάσισε να ξεκινήσει τον καυγά με τον κ. Βαρουφάκη. Ακολούθησε η προφορική απαγόρευση της πορείας εκ μέρους του Υπουργού, το σόου βουλευτή της κυβερνητικής πλειοψηφίας στην επιχείρηση εκκένωσης του Πολυτεχνείου, οι συλλήψεις πολιτών για απειθαρχία στις δηλώσεις του Υπουργού και, τελευταία χρονικά, η απόφαση για απαγόρευση όλων των δημόσιων υπαίθριων συγκεντρώσεων στο σύνολο της Επικράτειας.
Όσον αφορά την απόφαση αυτή καθαυτή, οφείλουμε να τονίσουμε ότι ο πρόσφατος νόμος για τις υπαίθριες συναθροίσεις προσέφερε στην κυβέρνηση απολύτως εναρμονισμένες με το Σύνταγμα λύσεις: είτε αυτήν της απαγόρευσης σε ορισμένες περιοχές (“για σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής” επικαλούμενη το ενδεχόμενο περαιτέρω επιδείνωσης της πανδημίας) είτε αυτήν της επιβολής περιορισμών, αφού προηγουμένως θα είχε επιδιώξει τη συναίνεση των περισσότερων κοινοβουλευτικών κομμάτων για το πώς μπορεί να διεξαχθεί η πορεία τηρώντας τους απαραίτητους υγειονομικούς κανόνες.
Το θλιβερό συμπέρασμα είναι πως η κυβέρνηση επέλεξε τον χειρότερο δυνατό τρόπο για να πολιτευτεί, καθιστώντας τιμητές τους πλειοδότες της όξυνσης. ‘Επεσε, τελικά, η ίδια στην παγίδα της όξυνσης, επιδεικνύοντας πρωτοφανή ανευθυνότητα εν μέσω μιας θανατηφόρας πανδημίας.