Σε συζητήσεις για το Διαδίκτυο, ως μια επανάσταση, στην πορεία προς τη Δημοκρατία και τη Διαφάνεια, πολλοί περιπαικτικως περιγελούσαν. Σήμερα, τεχνικά ανίκανοι, μπροστά σε έναν κοινό τοις πάσι κίνδυνο, εφαρμόζουμε, ατελώς, ηλεκτρονικά το «Ψηφιακό Σχολείο» στο μαθητή, το «Ψηφιακό Πανεπιστήμιο» στο φοιτητή.

Πρωθυπουργός, επι της κυβερνήσεως του οποίου ψηφίσθηκε ο Νόμος για την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση, επιτρέποντας στους πολιτες να επικοινωνούν ηλεκτρονικά με τις Δημόσιες Υπηρεσίες, να έχουν πρόσβαση σε δημόσια έγγραφα, να καταθέτουν αιτήσεις και δικαιολογητικά. Θεσπισμένη Διαύγεια και opengov.gr, αποδεικνύοντας εν τοις πραγμασι για πρώτη φορά στην Ελλάδα, πως και γιατί τα δεδομένα της Δημόσιας Διοίκησης ανήκουν στο λαο, με την υποχρεωτική ανάρτηση όλων των πράξεων κυβερνητικών και διοικητικών οργάνων. Νόμος Αντικαπνιστικός, που βρήκε εφαρμογή 10 χρόνια μετά.

Αυτός, που είχε άλλοθι να περιορίσει επι Πρωθυπουργίας του διαδηλώσεις λογικής γαία πυρί μιχθήτω, αλλα δε θα το έκανε ποτε, σεβόμενος πάντα και πάνω από όλα το θεμελιώδες δικαίωμα της συνάθροισης και την αδήριτη αναγκη μη περιθωριοποίησης του, από καμία νομοθετική έμπνευση, μπολιασμένη με νοσηρές εικονες γενικευμένης ποινικοποίησης.

Αντιτάχθηκε μάταια σε μηχανισμούς που αδιαφορούσαν για την κοινωνία, και την παρέσυραν σε αυτοκαταστροφική εσωστρέφεια, σε κυκλώματα οργανωμένης διαφθοράς, που θέλουν μονοπώλια ενημέρωσης και υπαγορευμένες ηγεσίες.

Θυμάμαι ομως εκείνη τη στιγμή, το Σεπτέμβρη του 2009, στην Πλατεία Αριστοτέλους, κάποιον στο βημα της, τον Γιώργο Α. Παπανδρέου.
, που τόλμησε να πει πως δεν τα ξερουμε όλα, και πρέπει συνέχεια να μαθαίνουμε μέσα από συντονισμένες κινήσεις με τα προοδευτικά κινήματα μιας ανθρωποκεντρικής Ευρώπης, που θελουμε, ακούγοντας βροντοφωνα «Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε».

11 χρόνια μετά, περηφανοι που στις 04/10/2009 η Ελλάδα είχε έναν από τους πιο προοδευτικούς Πρωθυπουργούς, που γνωρισε ποτε της.