Η Νατασα Γιάμαλη «αδειάζει» τον Πλεύρη – «Δεν φταίνε οι 165 προσφυγικές κατοικίες, αλλά οι φτωχοί για τους οποίους δεν μιλάτε» – Φουντώνει η “κόντρα” Πλεύρη – Δούκα

Η δημόσια αντιπαράθεση που άνοιξε ο υπουργός Μετανάστευσης Θάνος Πλεύρης εναντίον του Δημάρχου Αθηναίων Χάρη Δούκα παίρνει νέα τροπή, μετά την ηχηρή παρέμβαση της δημοσιογράφου Νατάσας Γιάμαλη, η οποία, με ανάρτησή της στα κοινωνικά δίκτυα, αποδόμησε τους ισχυρισμούς του υπουργού περί ευθυνών των προσφυγικών επιδομάτων για τη στεγαστική κρίση.

Με ψυχρά στοιχεία, η Γιάμαλη υπενθύμισε ότι «μόλις 165 διαμερίσματα είναι ενταγμένα σε προγράμματα επιδότησης στέγης προσφύγων σε όλη την Αττική», ενώ «μόνο στην Αθήνα, οι βραχυχρόνιες μισθώσεις (Airbnb) ξεπερνούν τις 16.000». Παράλληλα, σημείωσε ότι «δεκάδες χιλιάδες διαμερίσματα έχουν πουληθεί σε καθεστώς golden visa».

Το αιχμηρό της σχόλιο ήταν ξεκάθαρο:
«Αλλά του κ. υπουργού του φταίνε τα 165 διαμερίσματα. Μην σας κοροϊδεύουν ότι το πρόβλημά τους είναι οι ξένοι. Το πρόβλημά τους είναι οι φτωχοί».

Η ανάρτηση, που κοινοποιήθηκε και από τον Δήμαρχο Αθηναίων Χάρη Δούκα, έρχεται ως απάντηση στη ρητορική Πλεύρη, ο οποίος με ανάρτησή του κατηγόρησε τον Δούκα ότι «λειτουργεί ως μεσίτης ακινήτων αλλοδαπών» και απαίτησε να πάρει «καθαρή θέση» για το αν «θέλει οι δικαιούχοι ασύλου να ζουν από την εργασία τους ή από επιδόματα».

Η τοποθέτηση της Γιάμαλη δεν υπερασπίζεται μόνο τον Δήμαρχο της Αθήνας, αλλά αναδεικνύει και τη μεγάλη κοινωνική υποκρισία πίσω από τον κυβερνητικό λόγο: τη στιγμή που η Αθήνα στραγγαλίζεται από την τουριστική υπερεκμετάλλευση, τη στεγαστική φούσκα και την εκτόξευση των ενοικίων, η κυβέρνηση επιχειρεί να μεταθέσει το πρόβλημα στις πλάτες των πιο αδύναμων.

Η ουσία του ζητήματος, όπως ανέδειξε η δημοσιογράφος, δεν είναι οι μετανάστες ή οι πρόσφυγες, αλλά το αχαλίνωτο real estate, οι ανεξέλεγκτες βραχυχρόνιες μισθώσεις και η απουσία κοινωνικής πολιτικής στέγης. Ο Χάρης Δούκας, ο οποίος από την πρώτη ημέρα της θητείας του έχει επιμείνει στην ανάγκη μιας ανθρώπινης, κοινωνικά δίκαιης και βιώσιμης Αθήνας, βρήκε σε αυτή την παρέμβαση μια ισχυρή επιβεβαίωση.

Η αντιπαράθεση Δούκα – Πλεύρη, μετατρέπεται έτσι σε σύγκρουση δύο αντιλήψεων:
της κοινωνικής ευαισθησίας και ένταξης απέναντι στη ρητορική του φόβου και της στοχοποίησης.

Και σε αυτή τη σύγκρουση, η πραγματικότητα δείχνει με σαφήνεια ποιος λέει την αλήθεια.